Over hoe we nu allemaal in een ander bed slapen

Elke regelmatige meelezer is op de hoogte van onze slaaphistorie. En dan vooral van ons bedtijdritueel. We hebben tijden naast Liv gezeten omdat ze niet alleen in slaap kon komen. Dit startte rond mijn vaders overlijden. Liv voelde al het verdriet en voelde ook dat ik niet sterk in mijn schoenen of sloffen stond.Even huilen betekende gezeldschap van mama. Toen Rev een paar maandjes oud was vond Liv zichzelf "groot" en kon ze wel alleen gaan slapen. Heel even hebben we toen rustige avonden/nachten gehad. Totdat Rev voor het eerst oorontsteking had en door de pijn niet zelf in slaap kon komen, met wat gekriebel van één van ons lukte het hem wel. En zo sloop het er wederom heel langzaam weer in.

Dat je na al die tijd graag weer normaal wilt slapen hoef ik vast niemand uit te leggen. Je bedenkt van alles en nog wat. Zo ook de beddenruil. Rev moest maar eens uit zijn ledikantje. Er moest dan een nieuw bed komen. En daar was Rudy met zijn prachtige voorstel. Wij hebben nog wel een éénpersoonsbed staan, mag je zo hebben. Het is niet jullie stijl, maar dan verven we hem gewoon. We werd hij in zijn uppie. Rudy verfde het bed roze. En zo kreeg Liv een prachtig nieuw, echt meisjes bed. Mijn tante en oom hadden nog wel een matras voor ons. Helaas pastte die niet, maar we mochten hem toch houden als logeermatras. Mijn moeder deed ons toen alsnog een matras voor Liv haar bed cadeau. Haar bed kon toen door naar Rev.

Helaas kon Liv haar prachtige meisjes beddengoed niet naar Rev door. Met pijn in mijn hart stuurde ik mijn vriendin met een meisje van Liv haar leeftijd een sms met de vraag of zij het beddengoed wilde hebben. Dat wilde ze wel stond in de sms terug. Ook stond er de vraag in of ik dan dat van haar jongens voor Rev wilde hebben. Tuurlijk! En zo ruilden wij ons jongens en meisjesbeddengoed.

Liv en Rev sliepen na wat opstart problemen heerlijk in hun nieuwe bed. We haalden ook heel rigoureus het extra matras van Rev zijn kamer. Niks meer midden in de nacht samen op een éénpersoonsmatrasje. Als hij echt 's nachts niet meer in slaap kan komen moet hij tegen al onze principes in toch maar tussen ons in. Niet ideaal in een bed van 1.40m breed, maar de halve nacht wakker in nog minder ideaal.

Ook op onze vrije ochtenden is een bed van 1.40m breed te klein voor ons gezin van 4. En dus zat er niets anders op dan ook voor ons een nieuw bed te regelen. Die arriveerde afgelopen maandag. En zo nam Rev gisterenochtend rond 5uur plaats tussen ons in en sliepen we samen nog even totdat de dag echt kon beginnen.

En zo slapen we nu allemaal in een ander bed. Een wisseling waar alle puzzelstukjes mooi op zijn plaats vielen. Met wederom weer dank aan vele lieve mensen.

Aan de bedden hoeft het dus niet meer te liggen!