Dat is lang geleden… een nachtelijke blog!
Het jongentje ligt met koorts naar Pim en Pom te kijken.
Wat schiet hij toch snel in de hoge tempraturen. Helemaal niet heel erg ziek, maar zijn lichaam komt meteen in opstand. Een zetpil doet hem gelukkig altijd goed, maar die heeft even inwerktijd nodig. Kijken naar Pim en Pom is dan een prima invulling van de tijd. En dan kan moeders best even haar mail checken en kom doe eens gek…. en blog schrijven!
Er wordt veel te weinig geschreven terwijl ik het nog altijd heerlijk vind. Het is een soort ritme waar je uit raakt en niet zo 1, 2, 3 weer in komt. Helemaal stoppen is geen optie, ooit krijg ik het ritme wel weer te pakken.
Het blijft nog altijd een blog over ons leven hier op de aarde en dat draait tenslotte ook nog steeds door.
Er gebeuren dingen waar ik wel over zou willen schrijven, maar niet gepast vind. Er zijn ook dingen die ik gewoon niet in kan passen. Drie dagen later schrijven over dat wat een paar dagen geleden gebeurde voelt vaak als “te laat” en dat schrijft ook niet lekker.
Druk met werken waar ik enorm van geniet. Wat is de keuze om te wisselen van school voor mij goed geweest. Een nieuwe plek met nieuwe uitdagingen maakt dat ik mijn werk weer net zo geweldig vind als de eerste dag. Vol enthousiasme ga ik naar “mijn” kinderen. Ik geniet van de uitdagingen die daar voor mij liggen. Ik geniet van het samen werken met mijn nieuwe duo en naaste collega’s. Ik geniet van het groep 3en!
Ik geniet ook van mijn nieuwe leefwijze. Drie keer in de week naar de sportschool voelt nog altijd niet als een straf of als moeten. Het kost echter wel veel tijd. Bijna mijn hele vrije doordeweekse ochtenden ben ik kwijt aan mijn bezoek aan de sportschool. Ook op vrijdagavond ben ik er te vinden om ook aan die derde keer te komen. Voordat je weer fris gedoucht bent is het weekend alweer flink gestart.
Dan is er nog een nieuwe hobby bij gekomen. De korfbal! Niet als actieve deelnemer, al vind ik het een behoorlijk actieve taak. Het trainen van Liv haar team de F3 is ontzettend leuk om te doen. Maar ook dit uurtje training geven in de week en 40 minuten coachen is niet de werkelijke aftrek van mijn (vrije) tijd.
En dan ben ik niet alleen een betrokken moeder bij Liv haar korfbal, maar wil ik graag op alle dagen betrokken bij ze zijn. Tijd nemen voor een spelletje, een verhaaltje, een knuffel of even lekker klieren vind ik ook erg belangrijk. Voordat ik het in de gaten heb zijn ze groot. Ze zijn nu al zo groot met hun 6 en bijna 5.
En dan ben ik ook gewoon nog huisvrouw en niet te vergeten dochter, (schoon)zusje, vriendin en partner. Heel wat rollen die niet altijd in hun volledigheid vervuld kunnen worden. Dat mijn blog dan wat op de laatste plek komt is helemaal niet zo gek. Maar stoppen… echt niet. Ik stop toch ook niet met één van al die andere dingen. Een laag pitje is alleen soms wel de enige optie…
De komende maanden komt er zelfs nog weer een hobby bij…. de camping! Gelukkig kan ik daar wel heel goed relaxen en kan ik tijd nemen voor al die rollen die bij mij horen. Ik verheug mij op het spelen met de kinderen bij het water, in de speeltuin, onder de luifel, in de tent! Ik verheug mij op het kijken naar Tim bij de waterskibaan onder het genot van een kopje groene thee! Ik verheug mij op tijdschriftjes lezen in de zon met mijn moeder en zus! Ik verheug mij op borrelen en bijpraten met alle lieve mensen die om ons heen staan! Ik verheug mij op het komende campingseizoen!
Daar is echter nog wel een beetje werk voor nodig. Gisteren is de caravan, tent en luifel opgezet. De vloer is geweldig netjes gelegd en de eerste spullen hebben een plekje gekregen. Vandaag gaan we opruimen en verder inrichten zodat we dinsdag de laatste grote spullen naar ons tweede “huisje” kunnen brengen. Maar eerst dus morgen… en dat betekent dat ik nu weer naar bed moet gaan.
Fijne zondag voor jullie!
