Eindelijk zag ik gisteren avond weer een vrolijk mannetje door het huis stuiteren.
Dinsdag was een vreselijke dag. Maandagavond had de huisartsenpost ons naar huis gestuurd met de mededeling dat de Rev “gewoon” ziek was en dat zijn slechte welbevinden niets met de val te maken had. De arts heeft met geen vinger aan hem gezeten, maar had waarschijnlijk goede ogen. Ik nam dus een flink ziek jongentje weer mee naar huis en was er nog steeds niet gerust op.
Dinsdagochtend bleef Rev flink ziek. De derde dag met koorts, bijna niet eten en het belangrijkste voor mij, hij speelde niet! Liv en Rev zijn heel veel ziek geweest en wat er ook gebeurde van een zetpil leven ze echt wel eventjes op. Rev deze keer niet, hij was vooral steeds heel verdrietig.
Toen Tim thuis kwam zag hij het gelukkig ook. Weer belde ik de huisarts. In tranen vertelde ik het verhaal en mijn gevoel er bij. Ik kon een half uur later terecht. Ook deze huisarts had goede ogen en zag dat Rev echt ziek was. Gelukkig nam hij wel de moeite om hem te onderzoeken en bleek Rev een flinke oorontsteking te hebben. Het buisje dat in zijn oor zit, zit niet meer goed en doet zijn werk niet meer. En dan zit zo’n ontsteking bij Rev weer in een klein hoekje/oortje.
We kregen een zwaardere kuur dan in december. Ik ben inmiddels expert in kuurtjes en wist dat na drie keer innemen Rev wel op zou knappen. Woensdag nam mijn moeder een paar uur vrij (geweldig zo’n moeder/oma) om bij Rev te blijven. Toen Tim thuis kwam was Rev redelijk te pas, maar nog steeds niet zichzelf. Ik zag hem alleen toen ik na de cursus thuis kwam en vond hem nog altijd veel te verdrietig. Met dat gevoel vertrok ik van huis naar de MRvergadering.
Donderdagochten om kwart voor 5 kroop het kleine mannetje alweer bij mij in bed en voelde ik dat zijn kacheltje flink brandde. Hij en ik zijn dan ook niet meer in slaap gevallen. Rev is op donderdag altijd bij mijn moeder en was daar de eerste uurtjes goed te pas. Rond 11 uur viel hij toch zo aan tafel in slaap…
Toen ik ’s avonds thuis kwam zag ik weer een beetje Rev terug, maar nog at hij nauwelijks en was nog steeds veel rustiger dan normaal. En zo vertrok ik ’s avonds weer, nu richting de contactavond.
Vrijdagochtend werd ik wakker van de wekker! Rev sliep tot 7uur! Vrolijk kwam hij de badkamer binnen en riep: GOEDEMORGEN! Ik zag het aan zijn hele voorkomen, hij was er weer! We hielden hem nog wel een dagje thuis van het kinderdagverblijf. Toen ik ’s middags binnen kwam was hij net een kwartiertje wakker en niet te genieten. Tim melde gelukkig dat ze een goede dag hadden gehad. Na het eten leefde hij weer op en stuiterde hij weer schreeuwend door het huis. Hij maakte weer grapjes en kon weer om grapjes lachen!
Mijn vakantie is begonnen en Rev is er weer. De vakantie gebruiken we maar om bij te komen. Dat heeft Rev wel nodig. En ik? Ik ben er na een goede nachtrust, een flinke wandeling en de rest van de dag rustig aan doen wel weer bovenop.
Trek ik nu de stoute schoenen aan voor een tochtje van 15 kilometer!