Heb ik al eens gezegd dat ik opvoeden moeilijk vind?
Nou dat vind ik!
De eerste maanden vond ik het nog prima te doen. Toen ging het er vooral over of ik wel of niet de baby nog even zou laten huilen. Moeten ze juist leren huilen of moet ik ze het vertrouwen geven dat ik altijd in de buurt ben. Dat het (ook al vond ik het prima te doen) daar stiekem toch al ergens mis is gegaan zal ik niet ontkennen.
Met dat de jaren vorderen wordt het opvoeden moeilijker.
Ik vind het het heerlijk om twee kinderen te hebben. Ik vind het geweldig om een jongen en een meid te hebben. Ik vind het echter wel moeilijk dat ze zo verschillend zijn. Ik ken ze beiden door en door. Ze hebben overeenkomsten die waarschijnlijk voort komen uit ons en hun opvoeding. Ze hebben ook veel verschillen die waarschijnlijk voort komen uit hun geslacht, hun leeftijd en hun karakter.
Zo ook gisteren avond….
Iets later dan normaal brachten wij Liv en Rev naar bed. Na het uitgebreide ritueel besloot ik het weekend af te sluiten met een lekker heet bad en een fijn boek. Liv en Rev hoorden dat ik het bad vol liet lopen. Liv concludeerde dat ik in bad ging, Rev vroeg of ik in bad ging. Jip, mama gaat eventjes lekker in bad. Ik sprak met ze af dat ze lekker zouden gaan slapen en dat ik ze als ik uit bad was een kus zou brengen. Liv begreep de boodschap: snel gaan slapen dan komt ze me van zelf een kus brengen. Rev vatte de boodschap heel anders op: goed in de gaten houden of mama al uit bad gaat, want dan komt ze me een kus brengen. Heel stiekem zag ik Rev zijn koppie om de deur komen. Hij was totaal verrast…. niet met een boek in bad mama, dan wordt ie nahat! Hup, terug naar bed jij en gaan slapen. Mama gaat nog lang niet uit bad (dacht ze). En daar droop hij af om een paar tellen later toch nog even roepend te vragen of ik er al uit ging. En weer een paar minuten later toch nog even snel uit bed te klimmen om te checken of ik er echt nog in lag. Voor alle duidelijkheid, ze mogen bij ons niet zelf uit bed komen. Liv heeft dit dan ook nog nooit gedaan, want als dat niet mag dan doe je dat niet. Bij Rev kriebelen de prikkels te veel en dan ga je er gewoon uit. Na tien minuten was ik er wel achter dat dit niet ging werken. Ik was duidelijk genoeg geweest voor mijn 4 jarige dochter, maar ik had niet in de taal van mijn bijna drie jarige zoon gesproken. Dus stop eruit en afdrogen maar. Inspecteur Rev gooide nog even de vraag “Ga jij er al uit mama?” om mijn oren en kroop toen snel weer zijn bed in. Ik droogde mij vliegens vlug af om snel mijn zoon een kus te brengen zodat ook hij rustig kon gaan slapen. Toen ik droog zijn kamer in liep lag meneer al te snurken…… Ik gaf hem zoals beloofd een kus… Weltrusten lieverd, ik zal proberen om de volgende keer ook jou taal te spreken!
Dat ik zijn taal minder goed spreek heeft waarschijnlijk meerdere oorzaken. Gelukkig heeft hij een vader die zijn taal weer beter kent dan die van zijn zus. En zo vertalen en spreken wij samen in de opvoeding en komt het vast nog veel vaker voor dat we elkaar domweg niet verstaan. Maar we doen ons best en blijven leren.
