Het leek even heel erg goed te gaan met het weer in Nederland. En dan opeens hebben we toch weer regen, regen en nog eens regen.
De tempratuur is helemaal niet zo gek voor de tijd van het jaar. Ik vind een graadje of 20 prima. De korte broek kan aan en je kan nog uitstekend wat ondernemen zonder jezelf volledig in het zweet te werken. Prima ook voor op de camping. Het lijkt mij vreselijk om 's morgens de caravan uit te zweten. Ik moet er niet aan denken dat het te warm is om ook maar iets te ondernemen.
Maar… de keerzijde lijkt nu wel heel dichtbij. Zaterdag gaan we namelijk al op vakantie. We blijven dit jaar in Nederland omdat dit onze eerste keer kamperen wordt. Ik moet er dan ook niet aandenken om de caravan uit te zweten, maar ik moet er ook zeker niet aan denken om de hele dag in de caravan te MOETEN zitten omdat het weer niets anders toelaat. Dat het water je in de voortent al tegemoet komt en dat je tot je knieën door drek naar het toiletgebouw moet lopen.
Als het echt zo erg zal zijn zullen we er alsnog het beste van maken. Dan gaan we gewoon op stap, kopen een paar mooie laarzen en spelen in plaats van in het zonnetje op het strand, in de plassen in de regen.
Ik blijf echter de hoop houden op een mooie zonnige vakantie. Het plekje in Petten hebben we al eens bekeken en daar zal het in ieder geval niet aan liggen. Een mooi plekje (daar waar de caravan op de foto ook staat), een piratenboot voor de deur, erg netjes sanitair gelijk aan ons veldje, wc's en douchjes op kinderhoogte en het strand op amper 100 meter afstand. Kom op Nicolle, heb vertrouwen…
Het komt wel goed schatje!
Ondertussen is het met mijn kleine schatje niet helemaal goed. Liv ligt met koorts op de bank. We zijn gisteren al uit voorzorg weer bij de huisarts geweest. Ze blijft steeds een paar dagen koorts houden, is weer een paar dagen koortsvrij en dan begint het weer. 'Snachts hoest ze zo hard dat ik het gevoel heb dat we een zeehond in huis hebben genomen. Gelukkig was de huisarts het met mij eens dat we nu wel weer heel lang "aankijken" en verwees ons door naar de KNO-arts. Liv haar oren waren namelijk ook nu weer ontstoken.
En zo zijn Liv en Rev vandaag allebei niet naar het kinderdagverblijf gegaan. Ik had toch geen plannen en wilde Rev niet kwellen met het "alleen" heen moeten.
We zijn dus maar rustig opgestart. Ik las mijn boek uit (de derde al), Liv en Rev speelden, Oma bakte pannenkoeken, we werden gebeld met de vraag hoelaat de heer Slot ongeveer thuis zou zijn, grrr! en ik zocht op internet naar leuke uitstapjes in de buurt van Petten.
En zo loopt deze middag weer op zijn einde en denk ik… Morgen is er weer een dag!