Onthand; met moeite of omslachtig zijn bezigheden moeten verrichten.
Onthand dat ben ik!
Afgelopen dinsdag ben ik geopereerd aan mijn hand. Nee, ze hebben niet het gat in mijn hand dicht gemaakt helaas…
Al bijna 3 jaar heb/had ik last van CTS (Carpaal Tunnel Syndroom). Rond de klok van 5 á 6 uur werd ik bijna iedere nacht/ochtend wakker van een doof gevoel of getintel in mijn rechterhand. Overdag had ik vooral klachten bij het gebruiken van mijn telefoon (en dat doe ik erg graag), het gebruik van de muis en het fietsen. In december nam ik het besluit om mij te laten opereren hier aan. Dat ik al zo snel aan de beurt zou zijn had ik niet gedacht.
En zo ben ik al vanaf dinsdagmiddag “pijnlijk” afhankelijk van anderen.
Nadat dinsdag uit onderzoeken overduidelijk bleek dat het CTS was werd is ’s middags onder plaatselijke verdoving geopereerd. De verdoving was pijnlijk, de rest viel enorm mee. De chirurg praatte nog meer dan ik en voordat ik het wist waren we nog niet uitgepraat, maar was de ingreep wel voorbij.
Met mijn hand in het verband ging ik naar huis. Geen pijn, want de verdoving deed zijn werk tot ’s avonds een uur of 12. De kleur van mijn hand deed het wel ernstig lijken. Het ontsmettingsmiddel was roze en wil met geen mogelijkheid van mijn hand af.
Na 12 uur waren mijn praatjes niet meer zo bijdehand. GRRR wat deed het pijn zeg! De nacht bracht ik daarom door op de bank om zo tussen de korte slaapjes door wat tv te kunnen kijken. ’s Morgens de huisarts gebeld voor betere pijnbestrijding en zo kon ik de middag en de nacht prima doorkomen.
Wat minder prima gaat is handelen. Ik ben rechts en zonder rechterhand gaat alles moeilijker of zelfs niet. En zo duurt aankleden en opmaken een eeuwigheid, worden mijn sokken deskundig aangedaan door Tim of mijn moeder en moet ik bij bijna alles om hulp vragen. Ook de verzorging van Liv en Rev geef ik volledig uit handen. Dit alles zit niet in het aard van het beestje en dus voel in mij bij vlagen niet echt happy…
….dan werp ik maar weer eens een blik op de lieve kaartjes en cadeautjes. Of pak een nieuw gekregen tijdschrift. En zit ik rustig te lezen in een door anderen opgeruimd huis die wordt opgevrolijkt met prachtig gekregen bloemen.
Hoezo niet happy? Wees blij met al het liefs om je heen!
Vanmiddag mag het drukverband eraf en komt er een beetje meer bewegingsvrijheid terug. Kijk ik meteen eventjes hoeveel hechtingen ik tot 7 februari onder een pleister verstop. Want hoe graag ik ook naar ziekenhuisprogramma’s kijk… dinsdag durfde ik niet te kijken!
