Er gebeurt veel, maar niet alles is geschikt voor het wereld wijde web.
Ik zoek dan ook rust in onrustige tijden.
Omdat ik de rust niet kan zoeken en vinden in het schrijven moet ik dat anderen maar laten doen en dus lees ik veel.
De 50 tinten hebben mij te pakken gekregen…. nieuwsgierig omdat er zoveel over gesproken werd begon ik te lezen. Rode oren krijg ik er echter niet van, wel rode ogen. Ik vind het verhaal zo verdrietig dat ik steeds weer met tranen in mijn ogen zit te lezen. Ook huilen kan heel ontspannend zijn en dus kruip ik snel weer in mijn boek…
Met in mijn achterhoofd de volgende zin… Pluk de dag!
