Achter mij zit een klein ondeugend mannetje heerlijk een paar mannasnoepjes te eten. Dat eten één van zijn grootste hobby's is is bij ons algemeen bekend. Zodra de pannen op de kookplaat komen te staan wil hij erin kijken om te zien wat de pot schaft die dag. Daarna neemt hij alvast plaats aan tafel zodat hij zeker weet dat hij optijd is wanneer het eten klaar is.
Toen we vanmorgen beneden kwamen was hij dan ook verontwaardigd dat hij niet meteen zijn flesje melk kreeg. Daarna liep hij naar het aanrecht en vroeg meerdere malen om "ete, ete"!!!". Na een korte uitleg zijn we maar meteen in de auto gestapt richting het ziekenhuis.
Daar heeft Rev eerst even in de speelkamer laten horen dat hij aanwezig was. Al snel mocht hij zijn operatiejurkje aan en kreeg een "armbandje" met zijn naam erop om. En dat is echt niet lollig hoor, een jurk en een armband….
Het duurde niet lang of Rev werd opgehaald om naar de OK te gaan. Daar deed Tim het werk en bleef ik achter op de gang. Tim zei dat het meeviel, een beetje krijsen en tegenstribbelen verder niet… Na een klein kwartiertje werd Tim al weer opgehaald en kreeg te horen dat alles goed was gegaan. Achter Rev zijn ene oor zat wel beduidend meer vocht dan achter zijn andere, maar dat was ook wel te verwachten na de ontsteking van vorige week.
Terug op de kinderafdeling mochten we na het omkleden meteen naar huis. Toch hebben we Rev eerst maar even een fles melk gegeven om de eerste honger te stillen. Toen even bij Rudy langs. Daar op de afdeling (bouw, al had hij misschien liever op de kraam gewerkt…) waren ze net toe aan hun pauze, Rev keek de mensen zowat het brood uit hun handen. Dat leverde wel een lekker koekje op. Op de terugweg was hij dus druk met dat koekje. Thuis werkte meneer meteen even 2 boterhammen weg en at nog even mee van onze koek.
Met een volle buik speelde hij anderhalf uur lang alsof er die ochtend niets gebeurd was. Om half 12 dus maar gewoon weer een boterham. En om 12uur met een flesje melk naar bed. Het inslapen ging erg moeizaam, maar ik ben toch maar "gewoon" op de overloop blijven zitten om niet weer terug bij af te zijn.
Na anderhalf uur werd hij alweer wakker en was ook niet van plan weer te gaan slapen. Dan er maar uit en vanavond er mooi optijd weer in. En natuurlijk lustte hij wel weer wat….het bakje fruit ging er moeiteloos in.
Nu zit hij dus lekker te snoepen en te spelen of rotzooi maken het is maar hoe je het bekijkt. Op het wat sneller huilen als iets hem niet lukt of als hij zich pijn doet na lijkt het vandaag een hele gewone dag. Nu maar hopen dat alles zo gewoon blijft en dat hij de eerste tijd niet weer ziek wordt.
En zo'n dag verklaart maar weer; De liefde van de man gaat nog altijd door de maag, zelfs van de kleine man!
