Hoi Allemaal,
Eergisteren schreef ik nog dat we wat rustiger aan gingen doen met Liv. Ze was erg jengelig en we dachten dat we te gek met haar hadden gedaan. Teveel indrukken voor dat kleine koppie. Dat we te gek hebben gedaan is nu achter af gesproken echt zo geweest. Alleen waarschijnlijk niet vanwege de indrukken maar ze was gewoon echt even goed ziek.
We hebben er zelf eergister nacht een nachtelijk avontuurtje aan overgehouden. Want wat was ze verdrietig. Niemand kreeg haar in slaap. En dat om 3 uur ’s nachts in een gehorig appartement. We zijn uit gekkigheid maar gaan touren. Mevrouw sliep na 5 minuten…
Vannacht was ze weer erg huilerig. Ze was niet echt wakker maar wel verdrietig in haar slaap. Ik was er inmiddels wel een beetje wanhopig van. En verdrietig want was het dan toch geen goed idee om naar Portugal te gaan.
Vanochtend ontdekten we nog meer vlekjes! Nu leken het geen warmtevlekjes meer maar werden het grote vlekken vooral op haar buik. Ik belde toch maar een huisarts. We konden meteen komen.
De huisarts (grote dikke donkere man) was erg lief voor Liv en trok de snel een conclusie….
Liv heeft de mazelen!!!
Niets om ons ernstige zorgen over te maken maar wel goed in de gaten houden. Als ze over twee dagen zieker is dan dit, moeten we weer komen. Liv kreeg een handkus en we konden gaan.
Terug in het appartement even bij de receptie gegoogled… Mazelen… dat kun je beter niet lezen!
Ik terug naar de rest en maar niet te veel verteld. Maar ja ik was wel erg ongerust. Ik heb dan ook onze eigen huisarts gebeld. De assistente vroeg of ze daar niet voor ingeend was. Nee ze is nog maar 9 maanden. Ze vroeg de huisarts om raad. Die zei dat hij net als de arts hier in Portugal ook luchtig zou hebben gereageerd. We moeten wel goed in de gaten houden dat ze niet benauwd wordt of hoge koorts krijgt, want er zijn inderdaad ongerustmakende bijwerkingen bekend. Het is ook goed dat we pas zondag terug vliegen. De maatschappijen zijn niet zo happig op kinderziekten. Wij ook eigenlijk niet, maar ja we kunnen niet alles in de hand hebben (ook al wil ik dat zo graag).
En dan nu: Livie is ontzettend goed te spreken en heeft haar goede humeur weer terug gevonden. Zo ken ik haar weer! Waarschijnlijk is de ziekte nu uitgebroken maar is het leed de afgelopen dagen al geleden. Ze laat niets zien van een ziek meisje. Lacht, speelt en doet nieuwe dingen (kan zelf gaan staan in haar bedje en van zitten naar de kruipstand), mama is weer eens trots!
We houden haar goed in de gaten hier! Dan kan ik mij afvragen was het dan toch niet slim om hier heen te gaan. Jawel! Want thuis had ze het ook gekregen en nu heb ik de hele dag hulp en kunnen we elkaar gerust stellen. Liv wordt door iedereen verwendt en geniet ervan. Als ze het dan toch moet krijgen dan maar onder deze goede omstandigheden.
Ik hoop dat dit het was voor wat betreft de mazelen en dat de volgende log weer een vrolijk vakantiebericht wordt!
Natuurlijk nog wel een paar foto’s want die blijven we maken:
Foto Livie slaapt, ze is een dwarsligger…
Foto Livie met NEMO. Jammer dat we die niet mee kunnen nemen, ze heeft hem wel proberen te pakken maarja…
Foto Livie onder het eten. Wat een smeerpoets hè… Gelukkig blijft ze lekker eten en drinken.
Foto van Tim en papa. Ze hebben meegedaan aan een Down Hill tocht. Het was een groot succes, de zwaarste deelneemster woog minstens 120 kilo! Ze was als eerste beneden (dat was een grapje, daar hebben ze geen gebrek aan gehad, dus de tocht was toch geslaagd).
Foto mama en Aïsha, vanmiddag konden we weer lachen. Je ziet wel dat Aïsha gek is op kusjes…
Ook ik kan weer lachen!
