Na 17 weken thuis te zijn geweest waarvan 14 met Liv moest ik weer aan het werk.
Ik heb afgelopen maandag en dinsdag gewerkt en dat ging eigenlijk best lekker. Ik moet wel erg wennen aan het leven “zonder” Liv. Ik heb toch 14 weken bijna elke dag, dag en nacht voor haar gezorgd. Echt een hele dag zonder was eigenlijk nog niet zo gebeurd.
Ik heb vooral schuldgevoelens als ik weg ga en thuis kom. Dan denk ik; ach meisje, ben je de hele dag alleen geweest?! Nee natuurlijk is dat niet zo want er wordt ontzettend goed voor haar gezorgd. Op maandag is Tim lekker thuis en op dinsdag en de woensdag om de week gaat Liv naar Oma Jennie, mijn moeder dus.
Maandag is papadag!!!
Ze is de afgelopen week dus al twee dagen zonder haar mama geweest en je geloofd het niet maar dat ging super. Ze heeft zich voorbeeldig gedragen. Dat is voor mij ook wel lekker want dan kan ik ook makkelijker weg gaan.
Deze week heb ik twee dagen gewerkt. En heb ik vanavond en morgenavond meteen alweer contactavond, het echte leven is weer begonnen… Volgende week moet ik dus ook de woensdag werken en heb ik ook nog een extra dag, de donderdag. We gaan namelijk in April een weekendje naar Center Parcs (ja we worden al een degelijk gezinnetje) en dan werkt Emmy (mijn duo collega) voor mij op een maandag dus werk ik donderdag alvast voor haar.
Het werken zelf was trouwens heerlijk. Lekker weer mijn lessen geven en juf zijn. Eén ding is wel veranderd: Ik ben kapot na een dag!!! Vandaag doe ik het dus een beetje rustig aan!
Liefs Nicolle.
