De vakantie was voorbij, de eerste schooldag was in zicht.
Het kleine jongentje is als kleuter over de helft. Nog 1 jaartje en hij is kleuter af. Het meisje is dan nog “maar” 6, maar gaat toch echt al naar groep 4.
De eerste rekenlessen in groep 4 gaan over geld rekenen. Ik had niet het gevoel dat dit voor Liv een probleem zou zijn. Ze weet heel goed welke muntjes en briefjes er in omloop zijn. Er is echter weinig besef van waarde aanwezig bij haar.
Een digibird kost een tientje en dat vind ze een koopje, dat moeten wij als ouders toch wel kunnen missen voor haar. Het heeft een flinke boze blik opgeleverd in de speelgoedwinkel in Emmen. En in Klazienaveen. En uiteraard in Hardenberg zelf.
Dan spaar je er maar zelf voor was mijn eerste reactie. Maar ja… waar moet dat meissie dan van sparen?
En zo kwamen we op het prachtige woord: zakgeld.
Tim en ik hadden een kort overlegmomentje en stelden Liv en Rev hier van op de hoogte.
Wauw een euro per week was Liv haar eerste reactie. Dan kan ik over 30 weken een zorgenvriendje kopen. En als ik dan nog 10 weken door spaar ook nog een digibird. Dat het rekenen niet het probleem was wisten we dus wel, maar ja 40 weken sparen….?! Weet je Liv, een jaar heeft 52 weken, dan is het dus bijna weer zomer. Het gezichtje betrok een beetje, maar ze besloot daarna toch heel blij te zijn met zakgeld. Want zakgeld is stoer!
Toen ik boven geschreven verhaal aan haar tante vertelde zag ik meteen dat die iets van plan was. En zo werd er maandag op de markt een rits uitgezocht en 2 lapjes stof. Dinsdagmiddag kwam de naaimachine op tafel en ontstond er in een mum van tijd een zorgenvriendje.
Liv hoeft zich eerst geen zorgen meer te maken over het sparen van 30 euro’s. De eerste euro van vanavond is het begin van de digibird… of zou ze het toch al eerder gaan uitgeven?
Ps 1…
Het zorgenvriendje!
Kinderen hebben zorgen, angsten en behoeften. Natuurlijk proberen ouders deze op tijd te herkennen en er iets aan te doen, maar kinderen houden hun zorgen vaak voor zichzelf. In deze situatie bieden ZORGENVRIENDJES kinderen de perfecte mogelijkheid om hun zorgen privé kwijt te kunnen en discussie te stimuleren.
Kinderen doen hun geschreven of getekende zorgen eenvoudigweg in de mond van een ZORGENVRIENDJE en sluiten de rits. Dit lost het probleem niet op, maar er is een eerste stap naar zich beter voelen, nu de zorgen veilig achter de rits zijn opgesloten.
Ouders die een tekening of briefje in de mond van een ZORGENVRIENDJE vinden, krijgen zo de kans om met hun kind over de zorgen te praten waar ze anders misschien niet eens weet van hadden.
“Wij eten jouw zorgen op!” is het motto!
Ps 2…
De digibird!
