Rond half 7 vanavond stapte ik met Liv en Rev naar buiten om naar huis te gaan. Moe van een dag werken kon ik heerlijk aan tafel schuiven bij mijn moeder en Aïsha. Met onze buiken goed gevuld liepen we richting huis. We waren de oprit nog niet af of Liv bleef plotseling stil staan….
O oohh! Ze hebben het licht buiten nog niet uit gedaan!
Wat heerlijk dat het ’s avonds weer langer licht is. Gelukkig vond Liv het ook niet erg, kon ze nog mooi even met de buurmeisjes buiten spelen. Toen ze om half 8 in haar pyama op de bank zat en naar buiten keek zei ze….
Nu is het licht uit hoor mama!
Nu Liv en Rev allebei in bed liggen ben ik alleen bang dat mama’s licht ook zo uit gaat.
Hallo Nicolle
Met ontroering lees ik regelmatig in je web-log en vind dit heel bijzonder hoe jij je gevoelens en gedachten beschrijft en dit alles met ons allen wilt delen.
Ook de prachtige gedichten soms zit ik met tranen in mijn ogen te lezen.
Koester je herinneringen aan alle momenten in het verleden, het geluk en gelach, de vreugde en vieringen, de pijn en verdriet. Samen vormen ze een schat die jullie deelden ze houden je familie en vrienden dicht bij je in je geest en gedachten. De bijzondere momenten en herinneringen in je leven zullen nooit veranderen. Die blijven altijd in je hart, vandaag en voor altijd.
Ik wens je heel veel sterkte samen met Jennie, Aisha, Tim,
Liv en Rev.
I know the feeling!
En nog bedankt voor de jas he!
Dikke smok
Mijn lampjes gaan zo ook uit hoor, heerlijk toch?! XXX slaap lekker meissie!