Doe wat je altijd deed!
Daar sloot ik het vorige stukje mee af. En begin in vandaag weer mee.
Want dat hebben we vandaag gedaan. We hebben eigenlijk precies hetzelfde gedaan als vorig jaar. Dat was helemaal goed, maar het gevoel dat we vorig jaar hadden komt nooit meer terug. We kunnen best doen wat we altijd deden, maar het gevoel kun je er jammer genoeg niet bij kopen…
Vandaag namelijk heerlijk de dag begonnen met appeltaart. Nog wel zelfgebakken door Arriët. Na de koffie met de Ruskentjes en Beekhofjes richting de rommelmarkt gegaan. De kinderen zouden daar wat zakgeld gaan verdienen en wij zouden wat gaan rond slenteren.
Tussendoor nog even naar huis geweest voor broodjes knakworst en een middagslaapje en toen de groot geldverdieners weer opgehaald. En dan waar Koninginnedag voor bedoeld is… aan de zuip.. heerlijk al die ranja.
De kinderen speelden samen en wij hadden het naar onze zin met al het lekkers. Liv drentelde er tussen door en vermaakte zich prima. Dat ze soms "wat in de weg liep" en graag met de groten mee wilde doen was niet erg.
Daarna ook nog genoten van het heerlijke eten! En toen uitbuiken…
Jammer genoeg doen kinderen niet aan deze term en gingen weer vrolijk met hun spel verder… Dus ook Liv was weer van de partij. Om de rest even rustig te laten spelen nam ik Liv even mee voor een blokje om. En daar liep ik… op bijna precies dezelfde tijd als vorig jaar, met precies hetzelfde meisje, precies hetzelfde rondje. Wat niet precies hetzelfde was was mijn gevoel….
Toen wilde ik dat Liv zou gaan slapen.. nu dat ze niet zou gaan vallen…
Toen voelde ik mij gelukkig met mijn dochter… nu overheersde er trots…
Toen had ik genoten van de dag… nu had ik genoten van de kleine mooie dingen van de dag…
Wat toen was, komt nooit meer terug. Er zijn hele fijne momenten elke dag weer, maar er zijn ook zo ongeloofelijk veel momenten dat het gemis zo ontzettend aanwezig is. Want hoe je het ook wendt of keert… Papa had hier gewoon bij moeten zijn!