Soms zou je een bepaalde eigenschap of gave willen hebben die jij nou net niet bezit. Iets dat eigenlijk best bij je past, maar waar je domweg toch niet mee uit de voeten kan.
De laatste tijd merk ik namelijk steeds vaker dat ik het jammer vind dat ik niet kan naaien (ik hoor jullie denken). Ja, je begrijpt me best, gewoon iets moois maken van een lapje stof achter de naaimachine.
In de weblog wereld is deze creatieve bezigheid een veel besproken hobby. Mooie stofjes worden onder de noemer "Give a way" verloot. Ik zou best zo'n stofje willen winnen, maar wat moet je ermee als je echt niet met zo'n ratelende machine overweg kan?
Gelukkig diende de oplossing zich precies op het juiste moment aan. Mijn zus Aïsha kwam met de mededeling dat ze (weer) op naailes ging. Met een collega gaat ze nu iedere maandagavond aan de slag achter die machine waar ik mij geen raad mee weet. Gelukkig kan zij er altijd al behoorlijk mee overweg (natuurlijke gave ofzo) en maakt ze als beginnende leerling al hele mooie dingen. En jullie raden al wie de doelgroep zijn van al haar werk. Inderdaad Liv en Rev.
Er is al heel wat werk verzet inmiddels en de eerste dingen zijn zelfs al in gebruik genomen. Zo slaapt Rev momenteel onder een zwart/wit geblokt dekbedovertrek en is de laatste hand gelegd aan de vlaggetjeslijn voor Liv haar verjaardag. Verder is Aïs ook nog bezig met een sjaal en baret voor bij Liv haar nieuwe winterjas en is de stof voor een nieuwe jurkje voor Liv ook al in huis. Ook gaat ze aan het werk met een dekbedovertrek voor Liv in dezelfde stijl als de vlaggetjeslijn.
Ik leg mij dus maar neer bij het feit dat ik niet kan naaien. En geniet ervan dat er voor mij genaait wordt! Gelukkig lijkt het erop dat mijn dochter deze creatieve gave wel bezit, immers… jong geleerd is oud gedaan!