Sinds een week kan onze" kleine grote man" alleen zitten, tijgeren, kruipen en staan in de box. Als je dan weer voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaat moet je dat natuurlijk aan je groepsgenootjes showen, zeker als dit veelal meisjes zijn.
Bij thuiskomst kun je dan vrolijk terug kijken op een succesvolle dag.
Maar als je dan zelf nog even gespeeld hebt en je buikje weer rond hebt gegeten is het moeilijk om je ook nog bezig te houden met de maaltijd van de andere gezinsleden. Met een rijstewafel lukt het meestal wel om nog even bij de les te blijven.
Meestal…. want je wordt gewoon zo moe van een dag "een grote vent" zijn….
We konden ons voorstellen dat hij vannacht nog zin kreeg in dat laatste stukje rijstewafel… toch hebben we het nog maar even uit zijn mond gehaald!
Nu ligt meneer heerlijk in zijn eigen bed te slapen. Voor het eerst met het matrasje helemaal naar beneden. We waren bang dat hij de eerste nachten daar misschien wat onrustig van zou slapen. Zoals hij er nu bij ligt, lijkt dat er niet op:
Slaap lekker lieve Rev!
