Wanneer je voor de vierde keer de verjaardag van je vader gaat “vieren” zonder dat hij er bij is zul je denken dat het zal wennen. Ook ik dacht voor de derde keer dat het nu misschien toch wel minder confronterend zou zijn. Helaas ben ik er ook deze keer weer net zo van van slag als de vorige keren. Al een paar dagen is er weer dat zenuwachtige gevoel dat ik ken van de eerste weken na zijn overlijden. Sinds….. sinds heel lang geleden zijn er weer dagelijks de tranen. Het doet pijn dat hij vandaag 56 zou zijn geworden….

Zou zijn geworden…. want voor mij blijft hij altijd slechts 52…

4juli…

Met jou letters in onze hand

tonen wij onze bijzondere band

Op de dag dat jij bent geboren

laten wij zien dat we voor altijd bij elkaar horen

Het is onze buitenkant die lacht

in ons hart blijft het echter nog altijd nacht

De zwarte nacht kent inmiddels ook weer licht

de vonkelende sterren geven weer kleur op ons gezicht

Kleur waarmee we ons leven kunnen vullen

die de lach aan de buitenkant weer kan onthullen

Mijn leven is een traan én een lach

Lieve papa, ik mis je nog iedere dag!

De officiële foto’s van de fotograaf volgen later!

————————————————————————————————————————–

Lieve familie en vrienden,

ook vandaag waren jullie er weer voor ons….

Bedankt voor jullie liefde!


Je houdt misschien ook van...

7 Reacties

  1. Wat weer een prachtig gedicht! Wat zijn jullie RIJK gezegend met elkaar! Xxx van ons

  2. Wat ontzettend mooi geschreven Nicole! Ik weet zeker dat jouw lieve papa ontzettend trots is op zo'n dochter als jij! Kop op meis, hij is en blijft altijd bij je!!

  3. Waauw.. wat een mooi gedicht Nicole!! Ben er stil van.. liefs Peggy

  4. Het raakt me telkens weer als je zoiets schrijft!
    xx Geke E

  5. Prachtig!
    Dikke kus, Heriek

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.