Het dagelijkse leven wordt steeds gevaarlijker!
In deze barre tijden van kou en sneeuw is het bijna niet te doen om je veilig van A naar B te verplaatsten. Niet in de auto, niet op de fiets en zelfs lopen is niet meer de meest veilige oplossing. En als je dan ook nog in je uppie met twee ukkies wat wil ondernemen moet je er echt even de tijd voor nemen.
Gisteren ging ik tot drie keer toe bijna op mijn snufferd. Ik had Rev op mijn ene arm en Liv vast aan mijn andere hand. Het is een kwestie van even weer je balans zoeken en door gaan. Nu kan ik als 27jarige mijn balans nog wel aardig vinden, maar ik kan mij goed voorstellen dat naarmate je ouder wordt, veel ouder, je balans soms niet meer te vinden is. En wie zorgt er dan voor de boodschapjes en je dagelijkse contacten?
Het zou een stuk makkelijker zijn wanneer iedereen zijn eigen stoepje schoon houdt. Normaal gesproken zijn Tim en ik daar beiden best trouw in en is er altijd een mooi pad naar onze voordeur. Ook de stoep voor ons huis houden we begaanbaar. Op dit moment is er en smal pad naar de voordeur aanwezig, maar glibber je op de stoep voor ons huis alle kanten op.
In de tijd dat wij op vakantie waren is er nog best wat sneeuw gevallen. Onze post/plantendienst had een mooi pad naar de voorbeur gemaakt toen we thuis kwamen. De sneeuw bleef alleen maar vallen en het pad werd steeds smaller. Aan de stoep was geen eer meer te behalen. Het ijs onder de sneeuwlaag was knetterhard waardoor je er echt niet meer door komt. Nu is de sneeuwlaag voor het grootste deel verdwenen, maar het ijs niet. En dat levert gevaarlijke situaties op.
Als ik zo hier in onze wijk de straten in kijk kan ik mij goed voorstellen dat de postbodes mopperen. Het zal je werk maar zijn om dag in dag uit je op glad ijs te begeven.
Ook in de straat van het kinderdagverblijf is het één grote ijsbaan. Niet echt ideaal wanneer je 2 uitgeputte kinderen met allebei een volle rugtas naar de auto probeert te manoeuvreren (ja zo schrijf je het echt). De gemeente zegt dat het hun strooigebied niet is, maar voor het kdv zelf is het ook geen beginnen aan om dit grote oppervlak schoon te houden. Maar wie zijn verantwoording is het dan wel? Moet er eerst echt een kind zijn been breken voordat er wat aan gedaan wordt? Of zouden ze er zelfs dan niets aan doen?
Ik zou er niet aan moeten denken dat iemand juist voor mijn huis zich vreselijk bezeert… Ik denk dat ik nu even mijn jas en de stoute schoenen aan ga trekken om mijn eigen straatje schoon te vegen…
