Je dataverkeer van pakket “opdevoet” wordt structureel overschreden.
De mail van mijn hosting provider zette mij aan het denken, want hoe kan dat nou?
Op 30 december plaatste ik het laatste bericht op www.opdevoet.nl. De afgelopen maanden is er dus eigenlijk niets gebeurd op mijn website. Ik reageerde op de mail met de vraag of ze het konden uitleggen.
Behalve de toename in mijn benodigde opslagruimte had ik ook een overschrijding van de bandbreedte. Bandbreedte verbruik wordt bepaald door het aantal bezoekers en de grootte van de pagina’s die worden geladen. Dus terwijl ik dacht dat het rustig was op mijn blog bleek deze wel gelezen te worden. Daarbij kwam ook nog dat mijn foto’s “te groot” waren. Na het verkleinen van mijn afbeeldingen zat ik nog steeds boven het limiet van mijn pakket. Per 1 april zou mijn pakket omgezet worden en zouden de resterende kosten in rekening gebracht worden.
Best een duur grapje voor iets dat je niet gebruikt. Maar het geld meer dan waard als je bedenkt dat deze website wel ruim 15 jaar aan herinneringen bewaard. Deze herinneringen zijn ontzettend waardevol en kostbaar. Lief en leed deelde ik hier. Het schrijven gaf mij rust en hielp mij met het doorstaan van mijn verdriet. Het liet mij echter ook zien hoeveel moois er ook was en nog altijd is.
Het afgelopen jaar bekeek ik al dat moois echter vanuit een dal. Een dal waar geen ruimte was voor schrijven. Tijdens de beklimming naar boven kwam er steeds weer meer ruimte voor schrijven. In allerlei schriftjes en notitieboekjes schreef ik er weer flink op los. Geen onderwerpen om met iedereen te delen, dus niets belandde op mijn blog.
En toen kwam dus die rekening en schreef ik de verschillende opties op. Stoppen met www. opdevoet.nl (zou ik het kunnen laten afdrukken tot boek voor onszelf?), betalen voor de stilte op mijn blog of betalen en de draad weer oppakken?
Misschien was dit wel precies het goede moment om weer lekker te gaan schrijven. Lekker inderdaad, want schrijven vind ik heerlijk. Het geeft ruimte in mijn hoofd, maar er is ook ruimte voor nodig. Die ruimte was er niet en is er nu wel weer.
Mijn valkuil is de druk die ik mezelf opleg. Dat ik “moet” schrijven en dat dit op een bepaalde dag op een bepaalde tijd gepubliceerd moet worden. Het afgelopen jaar heb ik geprobeerd steeds meer te kijken naar “wat wil ik” in plaats van “wat moet ik”.
Ik wil weer schrijven en ga dat doen wanneer ik daar tijd en ruimte voor heb. En die tijd en ruimte was er toevallig vandaag! Op 1 april, dus zet dat pakket maar om “Justhost”.
