Of toch niet?!
Het weer is heerlijk deze dagen. Liv ligt lekker in haar rompertje buiten. Af en toe nemen we een duik in opa en oma hun zwembad en verder doen we het rustig aan.
Wel optijd naar huis, want Liv moet naar bed.
Thuis een fles, nog even knuffelen op de bank en dan naar bed. Wel iets later dan anders, want het is zo warm op haar kamertje.
In bed eerst even spelen met haar doekie en dan valt ze altijd zo in slaap. Ik zeg nog tegen Tim, wat heerlijk dat ze daar zo makkelijk in is…
Maar als ze na een half uur nog niet slaapt en zich behoorlijk druk maakt, ja, wat doe je dan? Eruit halen? Een ventilator aanzetten? Maar gewoon laten liggen? Dan begint ze ook nog echt te jammeren. Ik haal haar eruit ook, denk ik bij mijzelf! En daar zit ze dan in hasar wipstoeltje, vrolijk te lachen naar haar moeder… (ondertussen staat haar raam open en een ventilator aan).
Een half uur later 20.45uur toch maar weer naar bed. Weer jammeren en zweten. Ze moet toch een keer gaan slapen, denki ik bij mijzelf. Ik blijf er dus maar bij staan en aai haar over haar koppie. Ze pakt met twee handjes mijn hand en legt deze op haar hoofd. Dit doet ze anders met haar doekie als ze gaat slapen. Ze is dus echt moe! Ik blijf maar bij haar staan totdat ze slaapt. Na 5 minuutjes slaapt ze! Ik geef haar een kusje en ga lekker op de bank zitten. Ik hoop dat ik straks iets sneller slaap…