Sinterklaas is nooit mijn feest geweest. Toen al mijn leeftijdsgenootjes nog in de goede man geloofden wist ik al dat hij "niet bestond". Ik vond er geen bal aan, was bang voor zijn assistenten en zijn cadeautjes hoefde ik ook niet.
Sinds ik mij kan herinneren kwamen mijn cadeautjes niet uit de zak, maar lagen ze onder een mooi versierde boom. Ik heb het nooit erg gevonden om in de kring op school te zeggen dat ik alleen een kleinigheidje had gekregen, want ik had mijn verrassing nog tegoed.
Maar als je moeder wordt verandert dat. Dan is het opeens leuk om een cadeautje in zo’n schoen te stoppen, ga je naar de intocht van Sinterklaas en bak je samen met je dochter pepernoten.
En toch kwam vandaag weer dat gevoel naar boven… Want we lijken wel gek!
Het is vandaag 5 december. Liv heeft in de afgelopen week al cadeautjes gekregen van de Korfbalpiet, de Speeldoospiet, de Baalderborgpiet, de Plusmarktpiet en de Buurpiet. Van alle Pieten een kleinigheidje, maar inmiddels al wel 5 cadeaus. En dan vieren we morgen pas "echt" Sinterklaas. Dan is het natuurlijk wel zo netjes dat ze de tijd neemt voor al haar cadeaus en overal blij mee is. Maar we kunnen het haar niet kwalijk nemen dat het bijna "gewoon" wordt om een cadeautje te krijgen. Want ons meisje kan niet ruiken dat wij ons best doen om wat moois en speciaals voor haar te halen, ze krijgt het immers van die goede oude man….
En wat heb ik gekocht voor mijn twee "kindertjes"… gewoon wat dingen dat ze nodig hebben. Want ja… Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!
De korfbalpieten… Piet Mark, Piet Gijs en Piet Rob