Het is vervelend om te zeggen maar inmiddels spreek ik vaak over voor het ongeluk en na het ongeluk. Er zijn gewoon met het gemis van papa veel dingen veranderd na het ongeluk.
Vandaag maar eens ééntje beschrijven…
"Hoi, hoe is het?" Is een veel voorkomende zin op straat. Ik hoor het overal om mij heen. Op de fiets hoor je het mensen tegen elkaar zeggen. Ze fietsen langs elkaar, je hoort nog net "goed en met jou?" en einde gesprek, of iets dat je dus geen gesprek kan noemen.
Voor het ongeluk dacht ik vaak, dan ben je dus niet echt geïnteresseerd naar het antwoord, maar is het meer een beleefdheidsvraag. Ik betrapte mij er zelf ook wel eens op.
Na het ongeluk was het vaak meer dan een beleefdheidsvraag en waren veel mensen echt oprecht geïnteresseerd. Dan wilden ze je laten weten dat ze met ons meeleefden en dat wij in hun gedachten waren. Dat voelde vaak erg goed, al dacht ik ook wel eens van.. nu even niet!
Nu, na 10 weken, voel ik soms dat het routinezinnetje weer van kracht is. "Hoi, hoe is het?" En je voelt ze eigenlijk alweer verder lopen. "Het gaat wel" is dan het enige wat je zeggen kan. Sommige mensen antwoorden dan kort iets in de trend van, ach ja het heeft tijd nodig en zijn dan weer weg. Anderen vragen zich af of het niet goed gaat met mijn zwangerschap. Er zijn maar weinig mensen die echt aanvoelen dat het de laatste tijd steeds weer moeilijker wordt om alles onder ogen te zien.
Ik had er zo’n hekel aan dat sommige mensen ons bewust negeerden, je zag ze schrikken en snel een gangpad in duiken. Nu heb ik liever dat ze zover mogelijk wegduiken. Want niets is zo moeilijk als liegen en de waarheid is nu eenmaal hard, keihard op dit moment! En als mensen dat niet het goede antwoord vinden op hun vraag, dan denk ik "vraag het mij dan niet"!
Toen ik ze voor het eerst zag hangen (zwarte kerstspullen), vond ik het helemaal niks, maar toen ik er voor school mee bezig was in een kerststuk, vond ik het zo leuk, dat ik het kerststuk gisteren heb teruggekocht op de kerstmarkt 😀 Zwart bakje met zwarte kaars en zwarte kerstbal. Voor op de veranda, waar ik het sinds mijn verjaardag in grijs en zwarttinten heb. Vond het wel stoer, voor zo'n kleurenmens als ik 😉
Ik huis heb ik ook niet meer veel zwart. Het is nu vooral wit en geel maar voor de kerst vind ik het erg leuk met die witte sneeuw als contrast.
Hoi Nicolle. Ja zo zijn sommige mensen nou eenmaal,maar daar moet je geen moeite aan verspillen,die zijn het niet waard. Verspilde energie. Ik vond het gisteren fijn om bij jullie te zijn,en die rare dochter van jullie bracht ons lekker aan het lachen.Sandra vond het ook te gek zei ze.Dus we komen gauw weer langs. En nicolle denk er aan je hebt genoeg mensen die wel echt om jullie geven. Dikke kus voor jullie allemaal. En zeg nog maar even tegen aisha dat het met saar wel goed komt.Anders helpen wij haar wel als ze dat wil. knuffel evalien.
Hey Nicoole
Je moet er niet mee zitten dat mensen zo doen mensen die zoiets als jij jullie en wij hebben meegemaakt leven langs je heen en durven jou jullie ons verdriet niet onder ogen zien leef lekker je eigen leven en stoor je er niet aan het heeft geen zin om je daar druk om te maken verlooren tijd ja nicolle wij hebben elkaar en we komen er ook wel zonder mensen die niet een fatsoenlijk gesprek kunnen of willen voeren met jou dikke khuffel voor jullie allemaal