Soms wil ik wel schrijven, maar ontbreekt het mij aan inspiratie.
Ik heb namelijk tijd zat! Dat heb je met vakantie hè…
Ik weet weer waarom ik zo graag werk. Dat geeft inhoud aan mijn dag, dat geeft mij het gevoel nuttig te zijn. Dat laat mij mijn huishoudelijke werk optijd uitvoeren, omdat ik de rest van de dagen werk en geen tijd heb. En vooral: dat geeft structuur aan mijn week!
Ik ben een echte controlfreak. Ik houd er van te weten wat de week, de dag, het uur mij brengt. Ik plan alles ver vooruit en houd dit graag zelf in de hand. Als er iets tussen komt raak ik toch lichtelijk in de stress, ik raak ervan van slag.
Wat er zo lekker hoort te zijn aan vakantie is dat je de planning even wat losser kan laten. We zien wel wat we vandaag gaan doen. En dat is niets voor mij. Dus plan ik ook in de vakantie gewoon door. Dat is alleen wat lastiger, want 7 dagen zijn echt moeilijker vol te krijgen dan 4.
Zo weet ik domweg nog niet wat we morgen gaan doen. Nou en zul je denken. Helemaal niet nou en, het geeft mij onrust. Iets van, wat kunnen we dan gaan doen? We gaan toch niet de hele dag thuis zitten? Weer naar de stad zeker, de Hema ziet me aankomen?
Wat we zondag gaan doen is al wel bekend: Het wordt het Dolfinarium. En maandag: voorbereiden en boodschappen doen voor mijn verjaardag. En dinsdag: mijn verjaardag vieren. En woensdag: 's morgens schoonmaken terwijl Liv en Rev op het kinderdagverblijf zijn, 's middags alleen Liv ophalen om ALLEEN MET HAAR een middagje te zwemmen. Donderdag: met zijn viertjes, wie weet vijfjes een dagje weg. En vrijdag… ja wat ga ik dan toch weer doen….
En zo plan ik mij de vakantie door. Je vindt het misschien verschrikkelijk. Ik vind het heerlijk dat alles duidelijk is. Ik houd niet zo van onverwachtse dingen. Van deze karaktereigenschap heb ik weinig last. Ik ben er aan gewend, je leert er mee omgaan.
Dat ik deze eigenschap ook heb doorgegeven aan mijn dochter vind ik minder leuk. Ook Liv houdt niet van verrassingen, onverwachtse dingen. Liv vindt het prettig om te weten wat de dag haar brengt, wat er allemaal gaat gebeuren en wie daar dan bij zijn. Gelukkig ken ik haar inmiddels behoorlijk goed en kan ik mij goed in haar inleven. Dus vertel ik de dag van te voren al wat we morgen gaan doen, wat ik de volgende dag van haar verwacht en welke mensen die dag haar pad zullen passeren. Ook geef ik haar bijna altijd even bedenk-/afsluit-tijd. Ik zeg misschien wel 50 keer op een dag: "Liv over 5 minuutjes ga je….." (je schoenen aan doen, aan tafel, haren kammen, stoppen met tv kijken, opruimen, naar bed en ga zo maar door) En het werkt. En van iets dat werkt ga je niet afwijken. MAAR! Soms kan het niet, is er geen tijd voor 5 minuutjes.
Zo ook vanmorgen. Liv zat na het cadeautjes kopen met papa ik was de boodschappen aan het opruimen even het zandkasteel te kijken. Mijn ochtend had een strakke planning, omdat Tim om 11.30 uur in de auto moest zitten richting zijn werk en ik ook nog Saar uit moest laten en de auto van mijn moeder moest ophalen, laatste twee wilde ik graag doen voordat Tim weg moest. Dus toen de boodschappen in de kast lagen zette ik Rev in de buggy en zei Liv dat ze de tv uit moest zetten. Liv hoorde mij wel, maar luisterde niet. Dus Tim drukt de tv uit met als gevolg dat Liv het op een krijsen zette. Het hele rondje Saar uitlaten heeft ze boos geroepen: "Ik wil niet mee, ik wil thuis blijven!" Wanneer ik haar vijf minuutjes van te voren even had voorbereid op deze gebeurtenis was er waarschijnlijk niets aan de hand geweest. Nu ligt mevrouw uitgeput van het huilen in bed en hebben wij de ochtend niet fijn afgesloten. De volgende keer zal ik haar weer even wat afsluit-tijd geven, zodat we een rustig rondje met het hondje kunnen lopen. Dat vind ik zelf ook wel fijn! Afsluit-tijd, maar ook een rustig rondje met het hondje…
