Afgelopen zaterdag logde ik nog over Saar en onze andere trouwe vrienden. N.a.v. die log kregen we veel reacties over Kaya’s toestand. Eigenlijk vond iedereen dat Kaya zijn plicht gedaan had…
Evalien en Hans boden aan om ons te helpen als het zover was. Het is toch een moeilijke gebeurtenis en niemand van ons zag het zitten om dan ook nog met hem te moeten slepen. Joy heeft een mooi plekje in hun tuin en dat zou Kaya ook krijgen. We hebben het aanbod dus aangenomen en dat was net het laatste zetje dat we nodig waren.
Mama maakte maandag een afspraak met de dierenarts. Woensdagochtend om 10uur zou ze bij ons zijn. En dat was vanochtend….
We hebben Kaya de afgelopen dagen nog even ontzettend verwend! Pens door zijn brokken, stukjes worst en kaas tussen door. En natuurlijk mocht ze Liv haar danoontjes uitlikken.
Om 9 uur mijzelf nog gewoon opgemaakt, want ik had er eigenlijk wel vrede mee. En dan breken de laatste minuten aan en komen de eerste tranen. Nog even Liv en Kaya samen op de film, terwijl Liv haar stukjes kaas voert, knuffelt en kusjes geeft. Ondertussen kwamen Hans en Evalien ook binnen. Iedereen gaf Kaya nog even een laatste schouderklopje…
En dan gaat de bel…
De dierenarts! Eerst een kort gesprekje en dan gaat de koffer open. Ik herkende de spuit nog van bij Joy, maar toen had papa de beslissing genomen. Nu moeten wij dat doen. Ik fluister nog in Kaya’s oor dat het een goede hond is geweest en dat ze papa maar een flinke knuffel van mij moet geven. Of zouden honden een eigen hemel hebben???
En dan valt ze in slaap en volgt de tweede prik die haar hart laat stoppen. En dan is ze dood, morsdood, en kunnen we niet meer terug!
Mama, Hans en Liv komen er nu ook bij. We nemen samen nog even afscheid van haar. We leggen een dekentje over haar heen, maar dat vindt Liv geen goed idee. Ze lag natuurlijk nooit onder een dekentje. In de auto hem er stieken toch weer overheen gelegd.
Aan de Moeshoekweg is het gat al gemaakt. Mama, Aïsha, Hans en Evalien laten Kaya samen zakken. Dan komen de vrouwen bij mij en Liv naar binnen en zorgt Hans voor de verdere afwerking. Als we naar huis gaan lopen we er nog even langs. Daar liggen ze dan, mijn twee hondjes, naast elkaar!
Iedere andere gek die ook zo’n trouw maatje heeft weet hoe lastig dit is…
Aaaaah wat erg zeg!
Ik denk dat er maar èèn hemel is!!
Een hele dikke kus voor jullie allemaal.
Jaa dit zal wel een ontzettende moeilijke keuze zijn geweest… Wel is dit het beste voor Kaya en natuurlijk is hij nu bij Rijk! 🙂
Dikke kus
Ja nicolle het is weer een droevige gebeurtenis in jullie ons leven
maar ik denk ook dar rijk het er mee eens was geweest zoals het is gegaan en trots op jullie is jullie hebben er goed aan gedaan natuurlijk is dit het beste voor kaya en hij is nu bij zijn baas
veel liefs van joke en dikke knuffel voor jullie allemaal
hoi hoi
dit moet niet makkelijk zijn geweest voor jullie. ook dit afscheid doet pijn.
veel liefs en knuffels
sebas, lianne, joyce en denise
Dag lieverds! Och, vervelend dat het toch moest gebeuren. Voor Kaya zal het inderdaad beter zijn, maar het is zo vreselijk moeilijk. Hopelijk is er maar één hemel en is die bij zijn baas.
Dikke knuffels Joost, Debbie, Mandy en Demi
Moeilijk zeg, maar jullie hebben de juiste beslissing genomen.
En ik sluit me er helemaal bij aan en geloof dus ook dat hij nu alweer lekker bij z'n baasje is.
Liefs Roos
He Meid! Ik weet nog wel dat Tinka overleed 🙁 je hecht je zo aan zo'n beestje. Sterkte ermee! En ik wou je even zeggen dat zelfs aan de andere kant van de wereld jou web-log nog gelezen wordt 😉
Liefs Anita
Lieve Colle, wederom veel sterkte gewenst uit het verre westen van het land. We volgen jullie digitale dagboek en zijn in gedachten bij jullie.
Wie weet wanneer voor ons ditzelfde moment aanbreekt? Wat kan je toch van je mensenvriendje gaan houden! Liefs van ons, Emilie
Meid, wat sterk dat jullie deze beslissing hebben genomen. Het is misschien wel beter voor je hond, maar je wilt hem nog niet kwijt! Ik weet zo goed wat jullie voelen! sterkte en een dikke knuffel!