Op 5 mei 2005 zijn Tim en ik gaan samen wonen in een flat aan de Spaanskamp. Een mooi plekje om met z’n tweeën te starten. Tim werkte al en ik zat in mijn laatste jaar van de Pabo. Het was een ruime flat met 3 slaapkamers en 3 balkons.
In 2006 ben ik afgestudeerd en kreeg al snel een fulltime baan. En toch was ik nog steeds niet echt geworden wat ik wilde. Juf worden was tweede keus. Er was 1 ding wat ik nog liever wilde worden…. MOEDER!
En dus gooide ik zo nu en dan een balletje op bij Tim. De flat was groot genoeg, we hadden allebei een baan en vooral veel liefde te geven. En dus besloten we op ons 23e op vakantie in Bonaire de pil weg te gooien.
Ik was al snel zwanger en zo werd Liv op 2 november 2007 geboren, we waren toen allebei 24 jaar. En ondanks dat het soms best zwaar was om met een Maxi-Cosi de trappen op te lopen naar ons flatje op 3 hoog, was het heel fijn om zo knus te beginnen samen.
Net voordat Liv 1 jaar werd kochten we een huis in de wijk waar ik opgroeide. Dat ik toen al zwanger was van ons tweede kindje wist bijna niemand.
Rev werd anderhalf jaar na Liv geboren. En dat is vandaag precies 13 jaar geleden.
Een klein mannetje van 2980 gram maakte ons op ons 25e voor de tweede keer ouders.
In die tijd werd mij regelmatig gevraagd of Liv en Rev gepland waren. Een belachelijke vraag vond ik dat toen. Hoezo moet je eerst een paar jaar fulltime werken, een huis kopen en reisjes maken? Nu begrijp ik de vraag wel wat beter, we waren echt broekies.
Maar er is nooit een moment geweest dat ik heb gedacht dat we langer hadden moeten wachten. Liv en Rev waren (zijn) zo ontzettend gewenst!
En zo wordt vandaag ons jongste kind al 13 jaar! (Tim, we worden oud! Of toch niet, we blijven toch voor altijd jonge ouders)
DERTIEN!
Dertien actieve jaren, vol liefde, energie en humor!
Zijn 11e verjaardag was in de eerste corona periode en vierden we in blokken. Zijn 12e verjaardag zaten we in quarantaine en werd er gefeliciteerd op afstand aan de deur.
Wat heeft hij nu zin in deze verjaardag. Rev heeft geen wensen. Of toch… Hij wil het “gewoon” vieren met veel visite! Ik beloof je, dat gaat goed komen!
