Afgelopen zaterdag kreeg Tim telefoon van mijn neefje. Mijn neefje had zijn band lek en wij hebben altijd nog Tim zijn oude fiets in de tuin staan.Sinds Tim op mijn vaders fiets fietst is dit een reservefiets geworden. De vraag was dan ook of hij die fiets mee mocht die avond. Tuurlijk!
Wij zijn niet thuis was de boodschap, maar hij staat wel in de tuin. Staat hij niet op slot? Nee. Hij staat daar al meer dan drie jaar en mag af en toe uit de tuin voor een avondje stappen. Dit keer dus op stap met mijn neefje.
Mijn neefje belde echter al vrij snel op met de boodschap dat de fiets niet in de tuin stond. Of hij misschien in de schuur stond, of Tim hem misschien zelf mee had, of dat hij misschien al uitgeleend was? Uhm… nee…
De fiets is dus verdwenen. Zeer waarschijnlijk zonder toestemming uitgeleend aan een onbekende die hem ook niet weer terug brengt. Gewoon uit de tuin gejat dus.
Wanneer dat is gebeurd is een raadsel. Misschien is hij al wel heel lang verdwenen… Dat de fiets niet meer in ons bezit is is niet zo heel erg (we hadden er hooguit nog een paar tientjes voor gekregen op marktplaats), dat iemand hem zo uit onze tuin heeft gehaald vind ik wel heel erg.
In onze tuin staat wel vaker ’s nachts kinderspeelgoed buiten. Ons kleine schuurtje kan de hoeveelheid domweg niet meer aan. Blijkbaar moeten we het schuurtje ’s avonds dus gewoon vol proppen, want in onze eigen tuin hebben we niet de garantie dat het er de volgende dag nog staat.
Ik mag toch hopen dat ze de trampoline wel laten staan!
Zal ik nog een briefje plakken op de rommel die er ook staat met de boodschap….
“Neem dit dan ook mee, misschien past het achterop de fiets!”
