En dan is het weer woensdag… en zit ik te wachten op de Toren, het wekelijkse huis-aan-huis-blad van de gemeente Hardenberg.

En waarom wacht ik erop? Eigenlijk lees ik hem niet eens. Nouja… wel een beetje. Ik lees alleen de familieberichten. Wie is er geboren en wie is er dood?

Ik ben benieuwd naar de nieuwe leventjes. Wie zijn er vader en moeder geworden en hoe hebben ze hun wondertjes genoemd. Wie zijn er uit de hand van God geboren en wie van "Wat ooievaar? niks ooievaar, gewoon je weet wel…" Mooie, lieve maar ook belachelijke tekstje worden er boven de namen gezet. Ik vind het leuk om te lezen.

Maar wat bezielt een mens om het leuk te vinden om te lezen wie er dood zijn? Of is leuk niet het goede woord? Zou het zijn om te zien dat ieder huisje zijn kruisje heeft, omdat het fijn is om niet alleen verdrietig te zijn. Te voelen dat er meer ellende is in de wereld dan alleen je eigen leed. Ik denk dat dat de redenen zijn, een andere kan ik niet bedenken.

Feit blijft, ik lees ze. Dus ook deze woensdag. Veel jonge mensen overleden constateer ik. Veel mooie persoonlijke gedichtjes staan er boven de namen van de overleden mensen. En opeens denk ik… ik lees hier al deze gedichtjes, maar eigenlijk heb ik die van papa nooit gelezen. Had hij ook van die mooie persoonlijke gedichtjes?

Ik pak mijn "boek van papa" erbij. Een boek waarover ik nog nooit heb geschreven, omdat het echt iets van mij is, een boek met foto’s ons, van de laatste vakanties, van papa toen hij al overleden was, van de dagen thuis en de dienst, stukjes tekst die op de dienst voorgelezen zijn door ons, songteksten en ook de ingescande familieberichten voor papa.

Ik begin te bladeren en te lezen. Inderdaad ook voor papa mooie woorden en lieve gedichtjes. Ik begin te huilen en kan ook niet meer stoppen. Wat goed dat Liv en Rev slapen en ik verder alleen ben. Ik huil weer een keer onafgebroken en voel mij vreselijk alleen, alleen zonder papa en weer denk ik wat ik altijd denk: WAAROM??? In vredes naam WAAROM???

Boven hoor ik wat wakker worden. Snel naar de spiegel om mijn make-up bij te werken. Ik kijk in de spiegel. Ojee dit ga ik met een beetje make-up niet redden. Waarom moet je er na een potje janken toch altijd zo vreselijk beroerd uitzien. Is je alleen beroerd voelen niet genoeg?

Bijdeze toch een deel van "mijn herinnering"….

Fotoboek_papa_009 Fotoboek_papa_001 Fotoboek_papa_002 Fotoboek_papa_003 Fotoboek_papa_004 Fotoboek_papa_005 Fotoboek_papa_006 Fotoboek_papa_007 Fotoboek_papa_008

Je houdt misschien ook van...

7 Reacties

  1. Heej meis,

    voor je het weet wordt je nog eens dichter!
    mooi hoor!

    lfs Ellen

  2. Mooi, Nicolle!

    Hoop dat je van het zonnetje hebt genoten!
    Ik wel in iedergeval, lekker met de kinderen naar buiten!

    Na zoveel dagen van regen, eindelijk zon!

    Hoop dat de zon voor jou ook steeds een beetje meer gaat schijnen!!

    Liefs Mir!

  3. Hoi Nicolle. Ja zeker help muziek,en zeker zulke nummer als dreamer maar ook zeker anders muziek. Kus Evalien.

  4. Hoi Nicolle. Ja dat doen ze zo af en toe,lekker vroeg wakker worden.Maar dat gaat ook weer over hoor. Wel gezellig om midden in de nacht een theekransje te houden. Dikke kus evalien.

  5. Hoi Nicolle!
    Ik lees nog altijd jou site! Ik vind het heel mooi om te lezen hoe jij met je verdriet omgaat.
    Muziek helpt op verdrietige dagen, op vrolijke dagen, op boze dagen, eigenlijk altijd! Maak daar gebruik van!Geniet van iedere zonnestraal die je pakken kunt!
    Liefs marielle

  6. hey nicolle
    ik vind het weer erg onroerend wat je hebt verwoord
    ik kan alleen maar zeggen tegen je je bent een kanjer en ik wil je even nog meegeven deze woorden
    zing vecht huil bid lach werk en bewonder
    we zijn altijd bij jullie dikke kus van ons allemaal

  7. Hallo Nicolle

    Met ontroering lees ik regelmatig in je web-log en vind dit heel bijzonder hoe jij je gevoelens en gedachten beschrijft en dit alles met ons allen wilt delen.
    Ook de prachtige gedichten soms zit ik met tranen in mijn ogen te lezen.

    Koester je herinneringen aan alle momenten in het verleden, het geluk en gelach, de vreugde en vieringen, de pijn en verdriet. Samen vormen ze een schat die jullie deelden ze houden je familie en vrienden dicht bij je in je geest en gedachten. De bijzondere momenten en herinneringen in je leven zullen nooit veranderen. Die blijven altijd in je hart, vandaag en voor altijd.

    Ik wens je heel veel sterkte samen met Jennie, Aisha, Tim,
    Liv en Rev.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.