Ik kreeg zojuist een aantal mailtjes toegestuurd. Deze mailtjes bevatten een aantal zoete foto's van Liv en Rev met…. tja hoe zal ik ze noemen?
Het zit namelijk zo: Aïsha en ik zijn echte papa's en mama's kindjes. Eigenlijk zijn wij nooit echt uitgevlogen, maar altijd verbonden gebleven met thuis.
Veel, heel veel mensen zelfs, vinden dit raar. Ze vinden dat het niet zo hoort. Je hoort in Nederland los te komen van je ouders, dat is gezond? Maar ja, wie beslist er nou voor mij wat gezond is? Inderdaad, alleen ik zelf en ik vind het heerlijk om zo goed en zo veel contact te hebben met mijn moeder en zus. Gelukkig vindt Tim het ook prettig. En dat denk ik niet alleen, dat weet ik zeker. Tim heeft zich 8 jaar geleden aan mij gekoppeld en hoort er sinds dien gewoon helemaal bij.
Met papa had Tim in een mum van tijd een speciale band opgebouwd. Op de één of andere manier konden die twee het meteen goed met elkaar vinden. Ze deden veel leuke dingen samen en konden elkaar altijd de waarheid zeggen. Papa bleef hierin de oudste, en Tim nam veel van hem aan. Zoals Tim in papa's dienst zei "wij hadden weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen".
Doordat wij het altijd gezellig hadden thuis, waren wij dus ook toen we uit huis waren nog veel thuis. Wanneer er vrienden van papa en mama langs kwamen/komen waren/zijn wij er dus meestal ook. Het is dan altijd erg gezellig. In de loop der jaren zijn wij volwaardige gesprekspartners geworden.
De vrienden van papa en mama zijn bijna allemaal een heel aantal jaren jonger dan zij. 10 jaar verschil is daarin heel normaal. Dat de kinderen van deze vrienden allemaal veel jonger zijn dan ons is daarom ook niet gek. In de tijd dat wij klein waren was dit wel eens lastig, want wij vielen nog wel eens tussen het wal en het schip. Te groot om met de kleintjes mee te spelen en te klein om bij de groten te zitten. Toen we de leeftijd kregen dat we geoorloofd bij de groten mochten zitten pasten wij ook regelmatig op de kinderen van papa en mama's vrienden.
Het is nog steeds heel gewoon als ze na schooltijd even langs fietsen of in het weekend of de vakantie komen logeren. We komen op elkaar verjaardagen, gaan met z'n allen op vakantie en doen samen regelmatig leuke dingen! In verhouding schelen wij ook die net wat meer dan 10 jaar met hen.
Maar goed, hoe noem je het als de vrienden van je ouders eigenlijk ook als jou vrienden voelen. Ik weet het ook niet. Wat ik wel weet is dat één ervan mij net geweldige foto's heeft gestuurd van zijn zonen met mijn ukkies. Hoe zouden die elkaar later gaan noemen?