Een cadeautje?

Daar lopen mama, Aïsha en ik met z’n drietjes het crematorium binnen. We moeten even in een inforuimte wachten. We bekijken de urnen en sieraden die er staan, mooie potten en foeilelijke beeldjes…

Daar komt een man in zwart pak binnen met een pakje voor ons, het lijkt wel een doosje voor een dure fles wijn. In dat doosje zit een koker, op de koker staat papa’s naam. "Het cadeautje" wordt aan ons overhandigd en mama moet tekenen voor ontvangst. We hebben zojuist papa terug gekregen…

We praten nog wat over cremeren. Hoe het is zijn werk gaat en waarom je zolang moet wachten totdat de as wordt vrijgegeven. (zie info hieronder)

En dan, na een kwartiertje wordt ons het allerbeste toegewenst en lopen we met papa in een mooi doosje terug naar de auto.Met z’n 4tjes, maar nooit meer compleet!

——————————————————————

Cremeren.

Na de plechtigheid brengen medewerkers van het crematorium (bij ons gingen wijzelf ook mee)de kist naar de crematieruimte. Aan de hand van de bijgevoegde wettelijke documenten vindt een identificatie plaats waaraan een uniek crematienummer gekoppeld wordt. Dit unieke nummer staat in een vuurvast steentje en wordt vooraf op de kist gelegd en gaat mee tijdens het crematieproces.

In een crematieoven is ruimte voor één kist. Het is wettelijk verboden in één oven tegelijkertijd méér crematies te laten plaatsvinden. De oven wordt door middel van gasverwarming verwarmd tot 750 graden Celsius. Daarna gaat de gasverwarming uit. Door de hoge temperatuur die er dan in de oven is ontbrandt de kist vanzelf. Door dit zelfontbrandingproces van kist en lichaam zal de temperatuur vervolgens nog verder oplopen. Na circa vijf kwartier is het crematieproces voltooid. Cremeren is een zuiver proces.

Na de crematie wordt de as zorgvuldig verzameld en samen met het identiteitssteentje in een eenvoudige asurn gedaan. Deze urn wordt hermetisch gesloten en vanuit de ovenkamer naar de tijdelijke bewaarplaats in het crematorium gebracht. Daar blijft de urn tenminste één maand.

Het is een wettelijk voorschrift dat de asbus pas na 1 maand door het crematorium wordt vrijgegeven. Het voorschrift heeft een justitiële achtergrond: men kan de asbus nog in beslag nemen als dat voor strafrechtelijk onderzoek nodig is. Voorts is het een periode van bezinning: doordat men niet direct kan besluiten om as te verstrooien of bij te zetten, moet men er letterlijk en figuurlijk een maandje over slapen.

Na een maandje erover geslapen te hebben denk wij er gelukkig nog steeds hetzelfde over… Papa blijft lekker bij ons thuis!