Toen we gisteren ochtend aan de dag begonnen leek alles weer koek en ei te zijn. Rev was koorts vrij en met zijn goede been uit bed gestapt. Liv was zelfs met twee goede benen eruit gestapt, dus wij hadden een aangenaam begin van de dag.
We hebben de kinderen in alle rust naar de Speeldoos gebracht en zijn zelf bezig gegaan met de dagelijkse beslommeringen. Totdat om half 11 Liv haar "juf" belde. "Liv heeft koorts, willen jullie haar komen halen?" Hup, in de auto, uit de auto, Liv in de auto en erweer uit. En net voordat Tim met haar de hal binnen stapte spuugde Liv de drempel vol. Met de boodschap aan ons "Ik hoef niet te spugen", "geeft niets meissie!"
Na het opruimen in een joggingpakje op de bank. Liv viel bijna meteen in slaap. De hele dag is ze koortsig en hangerig gebleven, maar tussendoor speelde ze gewoon net als anders haar rollenspelletjes.
Omdat Liv de hele dag haar rust/slaapmomentjes wel gepakt had kon ik haar onmogelijk om 19uur naar bed doen. Gelukkig sliepen we bij mijn moeder en Aïsha. Tim had nachtdienst en ik zag het niet zitten om met twee (half) zieke kinderen de nacht alleen door te brengen. Mama, Aïsha en Rudy hielden Liv heerlijk bezig met grappige spelletjes. Totdat ze zelf vroeg of ze naar bed mocht dat doet ze anders nooit.
Toen Liv en Rev allebei in diepe rust waren en ik in de pyama (lees: trainingspak) op de bank plofte, kwam een denkbeeldige dokter binnen met de boodschap: "Volgende patiënt alstublieft".
En daar ging ik. Ik kreeg het warm en koud, een flinke hoofdpijn zette op en ik zette een klappertanden race in. Ik had de hele dag al niet zo'n fit gevoel maar ja… elke moeder weet wat ik bedoel! En als je je dan eindelijk overgeeft aan jezelf, dan valt de koorts je aan. Ik bleek 38.7 te hebben en voelde mij knap beroerd.
Zo kwam het dat ik gisterenavond al om kwart voor tien in bed lag. Het was maar goed ook, want Rev melde zich vanmorgen alweer voor 6 uur (sinds hij ziek is heeft zijn biologische klok een ander ritme aangenomen, weet iemand hoe ik zijn klok kan resetten?) Uitgeslapen liep ik met een vrolijk Revie naar beneden. Jammer genoeg ben ik met hetzelfde gevoel opgestaan als dat ik erin ben gegaan.
Dit wordt een pittige dag!
