Begin maart zag ik de eerste tuinfoto’s op Facebook en Instagram verschijnen. Meestal met een begeleidende tekst dat klinkt als “lekker middagje buiten, de tuin lente klaar gemaakt”.
Ik maakte naar Tim de grap dat wij onze “tuin” nog niet klaar hadden voor de lente. En dus pakten we een bezem en sopje en begonnen met poetsen. Nog geen half uur later was de klus geklaard.
Ons balkonnetje was klaar voor de zon! En deze week konden de kussens dan ook echt naar buiten. Er is inmiddels al op het balkon geluncht, kopjes thee gedronken, ijsjes gegeten en huiswerk gemaakt. Niks bijzonders zou je denken.
Voor ons toch wel. Het is onze eerste lente met balkon. Vorig jaar op 26 juni konden we ons splinternieuwe balkon eindelijk in gebruik nemen. Acht jaar lang hadden we ieder jaar weer een aanvraag bij de gemeente voor het balkon gedaan. De aanvraag werd steeds afgewezen, maar wel altijd met de mededeling “probeer het volgend jaar gewoon nog eens”. En dat deden we, we probeerden het steeds weer. En vorig jaar kwam eindelijk het antwoord waar we zo op gehoopt hadden. We kregen groen licht voor ons balkon.
De boel werd verstevigd, er werd een vloer gelegd en het hek werd gemaakt en geplaatst.
Het is maar een paar vierkante meter. Maar dit kleine oppervlakte is wel ons eigen plekje buiten. Een verlengde van ons huis waar je ’s morgens heerlijk in het zonnetje kan wakker worden, ’s middags juist kan genieten van een schaduwrijk plekje en ’s avonds de dag rustig kan afsluiten. Een tuin hebben we nooit gemist, dat plekje buiten wel. En nu we die hebben genieten we er ook voor de volle 100% van. Laat de zon maar schijnen!
