Er zijn van die dingen die bij mij onder de noemer degelijk vallen.
Zo grappen wij altijd over de twee-onder-één-kapwoning, de stationwagen en de golden retriever.
Voor ons dus geen van deze drie, want stel je eens voor dat we op onze 28e al degelijk zijn.
De wekelijkse markt valt echter ook onder de noemer degelijk bij mij. En aan die degelijkheid doe ik stiekem toch mee. Elke maandagochtend stapt deze moeder op haar fietsje en trapt ze richting het centrum om haar fietstassen te vullen met vers fruit en brood.
Ze koopt precies genoeg voor een week, zodat ze de maandag erop de fruitschaal en broodla weer leeg heeft en weer voor de mandarijntjes, bananen, kiwi’s, druiven en appels richting de fruitkraam fietst.
Bij de broodkraam wordt ze al herkend en krijgt ze zonder te vragen er extra zakjes bij zodat ze thuis het brood in halfjes in de vriezer kan doen. Ook neemt ze altijd een zakje witte bollen mee, waardoor iedereen thuis weet dat we op maandag tussen de middag witte bolletjes als lunch hebben.
Toen ik door de operatie even onthand was stuurde ik Tim uiteraad op pad om naar de markt te gaan. Bij de broodkraam vroeg hij netjes (zoals ik hem gezegd had) om de extra zakjes om het brood te splitsen. De marktkoopman concludeerde glimlachend dat hij dan wel wist voor wie het brood was…. Als de mensen van de markt je al herkennen val je toch echt onder de noemer degelijk.
Oké, dan maar degelijk… want ik ben gek op mijn degelijk gevulde fruitschaal!
