Twee weken geleden raakte in mijzelf even helemaal kwijt. Anderhalve week lang was ik volkomen van slag. Het was moeilijk om op dat moment bij mijzelf te blijven. Nu ruim 2 weken later kijk ik toch tevreden achterom…
De juiste mensen stonden weer op precies het goede moment op. Wisten precies het juiste te zeggen en waren er steeds weer op precies het goede moment. Het voelt wonderbaarlijk goed om nooit alleen te staan.
En nu kan ik weer verder waar ik gebleven was. Verder met de wedstrijd…
Ik ben namelijk sinds een paar maandjes erg tevreden. Ik zit goed in mijn vel (wel wat te ruim, maar zelfs dat stoort niet erg genoeg), neem naar mijn gevoel de juiste stappen, kan genieten van mijn gezin en alle lieve mensen om mij heen.
Hoe dat komt?
Het heeft meerdere redenen, maar één ervan is de verandering van posities in ons voetbalteam waar ik op 18 november 2009 over schreef. De reserve van toen zit namelijk bij steeds meer wedstrijden niet meer op de reservebank. Hij heeft zijn plek ingeruild voor een plek op de tribune en is onze trouwste supporter geworden. Overal waar wij gaan, gaat hij met ons mee. De ene wedstrijd roept hij wat harder dan bij de andere wedstrijd, maar hij is er altijd. En ook al zie ik hem soms tussen alle drukte niet zitten, dan voel ik toch dat hij er is. En hoor ik hem aanwijzigingen roepen en ons uit volle borst aanmoedigen. En weet ik wat hij graag zou willen zien…
Een mooie wedstrijd waarin de spelers vooral laten zien dat ze er plezier in hebben, maar ook zeker de pot willen winnen. En dat is waaraan ik (met mijn team) de laatste maanden hard heb gewerkt. We willen weer genieten van de wedstrijd die het leven heet. Het blijft onvoorstelbaar piep KLOTE piep dat er spelers zijn die zonder enige reden uit de wedstrijd worden gehaald. Het blijft onvoorstelbaar pijn doen dat het team nooit meer compleet zal zijn. Maar toch weet het team zich iedere competitie weer te handhaven en klimt steeds verder naar boven in de ranglijst. Misschien staan we zelfs wel in het linker rijtje…
Bij deze bedank ik wederom al mijn teamgenoten en supporters. En bovenal die ene trouwe supporter die mij vanaf dat ik in dit team begon het doorzettingsvermogen en de liefde voor de sport heeft meegegeven waardoor ik nu het wedstrijdplezier beetje bij beetje heb terug gekregen.