Vandaag is het alweer de 18e van januari. Precies 1 maand geleden rond dit tijdstip was alles nog normaal. Een paar uur later veranderde ons leven voor altijd!
Het was op donderdag 18 december dat ik samen met Tim met Liv naar de KNO arts ging. Daarna nog even de stad in met z’n drietjes. Toen naar mama beschuiten brengen, want die lag ziek op bed. Papa was ook niet lekker, maar was toch gaan werken want dan had hij dat af voordat zijn kerstvakantie begon. Bij mama de kerstkaarten geschreven. Mijn telefoon stond nog op stil ivm ons ziekenhuisbezoek. Ik zag dat papa gebeld had. Mama zei dat ze hem net gesproken had en dat hij eraan kwam. Dan hoef ik niet terug te bellen, vertel ik hem straks wel hoe het was bij de KNO arts… Aïsha en ik wilden graag naar de stad en baalden dat Liv zo lang sliep. We zaten met z’n drietjes bij elkaar en mama vertelde dat papa z’n brood met ei niet opgegeten had. Wij hem bellen om te zeggen dat hij het niet stiekem aan de eendjes moest voeren, maar dat wij dat wel lusten als hij thuis was. Hij was alleen nog steeds niet thuis… Aïsha en ik zijn nietsvermoedend de stad ingegaan. Aïsha zette met met Liv tegen half 5 thuis af. Ik snel koken, eten en dan klaarmaken voor de kerstviering op school. Koken en eten heb ik nog gedaan. Totdat Tim papa probeerde te bellen om te vertellen over zijn nieuwe baan. Papa nam niet op! Toen mama gebeld of ze papa al gesproken had. NEE! En dan begint de spanning, hoop en twijfel!
En toen om kwart voor 6 kwam de politie vertellen waar we zo vreselijk bang voor waren. Papa was verongelukt! Mijn lieve papa zou nooit meer thuis komen en dan begint alles pas…
Een maand in vogelvlucht…
19 december Papa bij ons thuis – 22 december de kist in de bus – met de bus naar de Beek – het afscheidshoekje in de Beek – de mensen die afscheid kwamen nemen – 23 december bij het crematorium – papa’s vrienden nemen afscheid – 29 december 1 minuut stilte bij de korfbal – 31 december mama en Saar – oud en nieuw – eindelijk ijs – papa bij mij thuis….