Vanochtend toonde mijn groep samen met de twee andere groepen 3 hun groepsvoorstelling aan de hele school. Het was niet mijn werkdag dus officieel hoefde ik niet aanwezig te zijn. Dat kan ik natuurlijk niet laten… maar ik vond het niet nodig om oppas te regelen.
Dus Liv in de buggy mee, wat druiven in een bakje en daar ging ik, op goed geluk. Als het niet zou gaan dan ging ik gewoon weer naar huis.
Ik kan je vertellen het ging SUPER! Liv heeft zich van haar beste kant laten zien. Ik hoor mijn collega’s denken, ach dat heeft die Nicolle toch nog wel redelijk voor elkaar, verwacht je niet van zo’n jong ding hè!
Het was een voorstelling met veel liedjes. Liv heeft gedanst en meegezongen. Je zag iedereen liefdevol naar haar kijken, Liv stal echt de show! Na ieder liedje volgde er een applaus, Liv klapte natuurlijk vrolijk mee. Ondertussen zwaaide ze naar de kinderen die naar haar zwaaiden en at ze tussen neus en lippen door ook nog haar druifjes. Ach wat is het leven met 1 kind toch makkelijk (dacht ik dat vanmorgen om iets over 6 ook?!). En hoe zal dat straks met twee bandieten zijn?
Even alle gekheid op een stokje… We zitten op dit moment in een heerlijke periode (dan bedoel ik niet de kerst), want Liv is wonderbaarlijk makkelijk. Ik ook gelukkig! Als je ook met een 1 jarige af en toe een compromie sluit (nu even in de kinderwagen blijven zitten, buiten mag je weer lopen) kun je heel gemakkelijk samen door 1 deur, zelfs door de slaapkamerdeur!
En na een vermoeide dag is dit het resultaat…
Met rode wangen van het koude weer op de bank. Moe maar voldaan tv kijken, onder het genot van zo’n heerlijke lange vinger. Wat wil een mens nog meer?!
