BAM!!! Een harde doffe knal…
Eventjes is het stil en daarna volgt een hard gehuil.
Ik zit op de bank en kan er op de één of andere manier niet vanaf komen. Een misselijk gevoel trekt door mijn lichaam. Pas wanneer ik Tim tegen Rev hoor praten kan ik in de benen komen.
Ik neem Rev van Tim over en troost hem met mijn knuffels. Rev is echter ontroostbaar. Zijn koppie is spierwit en zijn lipjes zijn wat blauw. Op schoot drinkt hij een paar slokjes en doen we een koude doek op zijn achterhoofd, daar zit een ontzettend dikke bult. Rev kan maar niet stoppen met huilen, Tim neemt hem daarom even mee naar buiten voor wat frisse lucht. Daarna dommelt hij snikkend in slaap, maar wordt na een paar minuutjes al weer huilend wakker. Het huilen is na ruim een half uur nog niet gestopt, dit is niets voor Rev dus bel ik de huisartsenpost. Zij willen dat we langskomen…
In de auto blijft Rev verdrietig. Hij kan echter wel heel goed vertellen dat hij op de stoel stond om een beker te pakken en eraf is gevallen. “Het hoofd achter doet pijn” zegt hij. In het ziekenhuis hoort de arts ons verhaal aan en bekijkt Rev. We gaan naar huis met een wekadvies en een paar dagen heel rustig aan doen.
Dat wordt een pittige nacht. We zetten allebei 3 alarmen op onze telefoon. Ik kruip met Rev in ons bed en maak hem samen met Tim elk uur wakker. Als hij goed wakker is en op ons reageert draaien we ons weer om. Tot half 4 lukt dat prima. Hij voelt alleen zo warm, zijn tempratuur is 38 graden… hmm maar even googlen… lijkt niet ernstig in deze situtie dus doe ik mijn ogen maar weer dicht. Om half 5 krijg ik mijn ogen zelf bijna niet open, laat staan dat ik Rev bij de les kan roepen. Tim kruipt dan naast hem en ik ga in Liv haar bed liggen. Om half 9 word ik wakker van Rev zijn gekwebbel. Gelukkig zit de nacht erop en is Rev goed te spreken. Alleen als we vragen naar zijn val wordt hij verdrietig. Hij is er behoorlijk van vanslag.
De hele dag blijft hij wat hangerig en huilt snel. ‘S middags doet hij een dutje en ’s avonds gaat hij er ook weer op tijd in. Vanmorgen hoorde ik hem om half 5 huilen. Hij had een zere buik zei hij, daarbij een tempratuur van 39 graden. Na een zetpil en nog wat dommelen stond hij alsnog goed op. Hij was zelfs zo vrolijk dat we nog even fruit en brood op de markt zijn gaan halen. Pas rond de middag begon hij weer te hangen, de zetpil was duidelijk uitgewerkt.
Trillend is hij in slaap gevallen op de bank. Daar ligt hij nu nog rustig te slapen. Ik hoop dat dit dutje hem goed doet en dat hij straks weer vrolijk wakker wordt. De huisarts zegt dat de val en de koorts waarschijnlijk los staan van elkaar. Ik denk het ook, al ben ik er niet helemaal gerust op…
