Mama was afgelopen week helemaal door de bloemen heen. Geen bosje op de grote tafel, geen in de kamer en ook geen één bij papa’s foto.
Aïsha heeft toen fresia gekocht. Niet omdat ze zo mooi zijn, maar omdat papa ze zo lekker vond ruiken. Nu ze op de vaasjes staan zijn ze stiekem toch ook mooi.
En alsof iedereen geroken heeft (of juist niet geroken) dat mama geen bloemen meer had staan kwamen ze met bosjes tegelijk. Een bosje van wijk 5 van het Morgenlicht, een bosje van Janneke een oude schoolvriendin van Aïsha die ook net haar vader verloren heeft, een bosje van tante evalien en een bosje van tante Jeannette.
Waar je ook zit in huis, je ziet een bosje bloemen staan. Heel mooi en het ruikt heerlijk.
Zelfs kaartjes van nichten met bloemen…
Mijn andere tante vroeg al gekscherend "Is er iemand dood ofzo?"