“Heb ik bloehoed???” gilt Liv als ze is gevallen.
Wanneer het antwoord ja is begint ze te huilen alsof haar leven ervan af hangt. Bij nee bijt ze een keer flink op haar tanden en gaat verder waarmee ze bezig was. Over het algemeen is het niet de pijn dat zorgt bij Liv voor de tranen, maar bloed is haar aan en uit knopje voor het echte huilen.
En het feit dat er dan wel eens een pleister op zou moeten maakt het allemaal nog erger.
Ik weet nog dat ze de inenting voor de Nieuwe Influenza A kreeg, ze was nog geen 2 jaar. De prik werd gegeven en de pleister werd geplakt. En toen zette mevrouw het toch op een huilen…. een mager speenvarken was er niets bij! Toen ik haar vroeg of het echt zo’n pijn deed kon ze alleen maar gillen “pleister”! Ik haalde de pleister eraf en het huilen stopte acuut. Sinds dien kunnen we de pleisters van Liv op één hand tellen. Alleen als het echt echt niet anders kan plakken we een pleister.
Zojuist zwaaiden we Tim uit voor een zondagje werken. Liv rende nog eventjes naar de auto voor nog een kus en rende toen net zo hard weer terug. Met behulp van haar slippers en de stoeprand werd ze gelanseerd en landde op de stoeptegels. De allereerste blik, nadat ze de welbekende vraag had gesteld, toonde alleen een flinke schaafwond maar geen bloed. De tanden gingen op elkaar en ze keek nog eens naar haar knieën en daar kwam het toch: “bloehoed” gevolgt door dikke tranen.
Hup naar binnen en een koud washandje (dat mocht tot voor kort ook niet) erop. Op de bank kon het troosten en geruststellen beginnen. Ondertussen was Tim ook weer binnen, maar moest toch ook echt vertrekken nu. Rev deed ook nog even zijn best om Liv gerust te stellen: “heb je heel erg pijn? Gaat wel weer over Liv”.
We zijn inmiddels bijna een uur verder en het is nog niet over helaas. Inmiddels zijn de tranen wel vertrokken en is er enkel nog een pruillipje aanwezig. De wond laten we aan de lucht drogen terwijl we eventjes “relaxt” tv kijken….
“Ik kan de volgende keer beter niet meer rennen hè mama?!”
Een ongelukje zit in een klein hoekje/stoeptegeltje Liv…
Update: Het is toch een pleister geworden….We kunnen moeilijk de hele zondag op de bank blijven zitten “relaxen”!