Op vrijdag begon ons vrouwelijke sorry Rev, je telt nog niet helemaal mee avontuurtje. 4 vrouwen in een auto met een klein knulletje op weg naar Kamerik. Kamerik, waar ligt dat? Dat wisten wij eigenlijk ook niet precies, maar met een navigatiesysteem komt zelfs een vrouw altijd op de juiste plek.
Na iets minder dan 2 uur rijden, mochten we 2 uur eerder in het hutje dan afgesproken We dachten we melden ons en anders kunnen we vast wel ergens wat drinken. Met mooi weer pakten we het huisje vol en namen plaats aan de picknicktafel op ons eigen terras. Wij aan de koffie en thee, Liv en Rev op onderzoek uit op het veldje.
Omdat ik wel de stokbrood had laten snijden, maar vergeten was op te halen bij de Plus, dachten we deze in Kamerik nog even te halen, eveneens bij de Plus. Dat even halen bleek niet helemaal de juiste gedachte. Na 10 minuten lopen was er nog niets te zien van iets dat op een dorpje leek. De route was echter wel mooi en wij geloofden de jonge lui dat er aan het einde van de lange weg echt een Plusmarkt zou zijn. En die was er. Er zat zelfs ook een bakker, een huishoudwinkel en een snackbar. Wij besloten ze allemaal te spekken. Met een gesneden stokbrood, verse gebakjes en een volle maag liepen wij terug naar de boerderij.
Op de boerderij waren ondertussen een aantal jonge gezinnen hun tenten aan het opzetten. Voor de kinderen dus genoeg te spelen en voor ons genoeg te kijken. Wie hoort bij wie? Wat een aparte namen! Is die vrouw in tent nummer 5 nou zonder kerel, maar met kind? Is het familie, zijn het vrienden, is het een weerzien van vroeger? Veel vragen kwamen bij ons op…
De vraag die ook bij ons opkwam was: En wat zullen ze van ons denken? Drie volwassen vrouwen zonder mannen oppad met twee kleine kindjes? Hoe zit dat?
Aan de formatie van ons gezeldschap heeft het dit weekend niet gelegen. We hebben het heerlijk gehad samen. We pasten ons aan elkaar aan. Gingen optijd naar bed en er ook optijd weer uit, deden allemaal zaterdagmiddag een middagdutje en zelfs toen het op zaterdagavond tegen zessen begon te regenen hebben we het de hele avond samen op een paar vierkante meter heel gezellig gehad.
Er waren nog veel meer dingen waar we blij van werden…
- De heerlijke gebakjes op vrijdagavond (begin ik deze blij dingen nou met eten?)
- Het rustig gaan slapen van zowel Rev als Liv.
- De eveneens rustige nachten.
- Het heerlijke weer op vrijdag en zaterdag tot 18uur.
- Het samen douchen in een piepklein douchehokje.
- Het niets moeten de hele zaterdag.
- Het op visite gaan bij de koeien in de stal.
- Het lezen, spelen, eten, lezen, spelen, thee drinken, lezen, spelen, chips eten, lezen….
- De foto van papa op een tafel gedekt met een koeientafelkleed, geheel in sfeer.
- Het ophalen van de koeien uit het weiland in de stromende regen.
- De gastvrijheid van de boer, wat kunnen die meiden veel vragen, zie je hem denken.
- Het vernoemen van het 5 dagen oude kalfje naar mijn kleine meisje, kalfje LIV, wauw!
- Het afsluiten van het weekendje met eveneens gebak bij een gezellig restaurantje (sluit ik deze blije dingen nou ook nog af met eten?)
Nee!
- Wat dacht je van het kleine beetje was dat nu allemaal al schoon is. (Heerlijk zo'n weekendje boerderij)
- De uitgeputte kindjes die om respectievelijk 18uur en half 7 in bed lagen.
- De uitgeputte moeder wat word je lui van luieren die nu uitgeput op de bank gaat liggen wachten totdat vriendlief ook thuis is (stiekem heb ik hem gemist).
Maar het "allerblijst" word ik nog van het feit dat ondanks alle verdriet die wij allemaal bij ons dragen, wij toch, zonder papa, weer kunnen genieten van een weekendje samen op de boerderij!
