Van 1975 tot 1981 zat mijn vader bij de marine. Als kok kookte hij voor zijn maten zowel op de boot als in de kazerne. Bijna alle tochten was hij in het gezelschap van zijn dienstmaatje, Ton Turenhout.
Het contact tussen papa en Ton was in de loop der jaren verwaterd (leuke woordspeling als het over de marine gaat). Het enige contact wat er was, was het jaarlijkse Kerstkaartje.
Toen papa overleed kwam het adresboekje voor de rouwkaarten op tafel en stuurden wij ook Ton een kaart. Tot onze verbazing kwam Ton vanuit Sassenheim de afscheidsdienst bijwonen.
Op 18 december 2009 gaven wij mama een herinneringsboek van papa. Voor het boek hadden wij heel veel mensen een brief geschreven om te vragen of ze wat over papa wilden op schrijven. We kregen heel veel mooie verhalen retour. En ook Ton stuurde een erg mooie bijdrage. In de brief hadden wij ook gezet dat iedereen het boek ter zijne tijd mocht komen bekijken.
Vanmorgen rond 9uur kreeg mijn moeder telefoon. Ton Turenhout, of hij vandaag welkom was. Natuurlijk was hij welkom. En zo kwam het dat rond 12uur Ton met zijn gezin bij ons aan tafel zat om het herinneringsboek te bekijken.
Hij is geen haar (met de nadruk op haar) veranderd. Het was fijn om met hem over papa te praten. Leuk om zijn verhaal nu "in het echt" te horen.
De foto's die wij in het herinneringsboek hebben zijn dus nu aangevuld met de foto's van vandaag.