Mahham! Rev doet mij pijn!
Mahham! Ik mag van Liv niet op de trampo!
Mahham, Rev gooit de bellenblazer leeg in de bloempjes!
Mahham, Liv heeft de tv aangedaan!
Mahham! Mahham! Mahham!
Stapel dol word ik vandaag van het geklaag en gepiep.
Na drie weken vakantie is de eerste baaldag aangebroken.
Normaal gesproken laat ik het niet zover komen en ga ik met ze op pad voordat het zover is.
Vandaag ligt Tim echter niet fit op bed en dan blijf ik toch in de buurt en trek ik minder mijn eigen plan. Dat had ik beter wel kunnen doen, dat was voor iedereen beter geweest!
Ik heb genoeg staan op mijn to-do lijstje. Ik kom er echter domweg niet aan toe omdat om de 5 minuten één van de twee wel bij mij staat om te vertellen wat er niet gaat zoals hij of zij het wil. Er is vandaag al meer gehuild en gepiept dan de afgelopen drie weken samen. En als ik ergens niet tegen kan is het huilen en piepen om niks.
Als optimist moest ik natuurlijk opzoek naar een oplossing om de dag een positieve draai te geven en alleen spelen in het speeltuintje is niet genoeg. Weet je wat…. we lopen naar de C1000 kopen daar schepijs en bakjes en maken ons eigen Toscana ijsje. Zie ik daar nou enthousiaste koppies???
We waren er eventjes een half uurtje zoet mee… Het was leuk geprobeerd, het idee was goed…. Maar: “Het smaakt niet naar echt aardbeien ijhijssss!” Oké, dan niet! Missie mislukt. En nu?
Nu heb ik besloten om optijd de pannen op het vuur te zetten zodat we vroeg eten. Na het eten gaan ze uitgebreid in bad en na het badderen gaan ze optijd het bed in, een schoon bed, dat dan weer wel.
En als de kinderen in bed liggen, ga ik wel weer verder met mijn to-do lijstje. Of niet, want ik piep al net zoals zij en moet zelf misschien ook wel “voor straf” optijd naar bed.
Terwijl ik dit zit te typen hoor ik Liv tegen Rev zeggen “De koek is op”. Dat zal het zijn, de koek is gewoon op! Meer zit er eventjes niet in.
Morgen maar eens koekjes bakken???
