Vandaag was de eerste officiële dag van de kerstvakantie. Een vakantie die zo anders begon dan anders.
Normaal gesproken knallen we nog even de decembermaand door om daarna lekker op wintersport te gaan. Al sinds mijn vaders overlijden gaan we ieder jaar in de kerstvakantie met vrienden naar Oostenrijk. Het geeft december de afsluiting die hij nodig heeft. We denken terug aan toen, maar maken ook weer mooie nieuwe herinneringen. Dat we dit jaar niet zouden gaan was al een tijdje duidelijk.
De kerstvakantie zou dus hoe dan ook anders zijn. Uiteraard bedachten we iets anders om naar uit te kijken. We boekten een huisje waar we rondom de jaarwisseling zouden zijn. Geen Oostenrijk, maar wel lekker met ons gezin er even tussen uit. Gewoon herinneringen maken.
Dat we de laatste schoolweek van 2020 ons ook voor altijd zouden herinneren had ik niet verwacht. Natuurlijk zag ik aankomen dat ze de regels zouden aanscherpen. Ik had alleen niet gedacht dat ze hierin ook de basisscholen zouden meenemen. En zo liep ook deze week anders.
Op maandag hoorden we dat dinsdag onze laatste dag met de kinderen zou zijn voor de komende 5 weken. We kwamen allemaal meteen in actie. En zo vierden we die laatste schooldag van 2020 gewoon samen het kerstfeest, hadden we onze gekke kersttruien aan en zamelden het geld in voor het goede doel. Wat in 3 dagen kan lukt ook best in 1 dag. De sfeer was echter echt anders… de kinderen genoten, maar ik voelde dat er weer een bijzondere tijd zou volgen.
Ik voelde het echter niet alleen in mijn hoofd. Ook mijn lichaam voelde die woensdag anders. Terwijl we allemaal in onze eigen lokalen het thuisonderwijs aan het voorbereiden waren werd de pijn in mijn schouder, waar ik mee was opgestaan, steeds een beetje erger. Toen ik ’s middags thuis kwam nam de pijn nog altijd toe. In de loop van de avond belde ik zelfs de huisartsenpost of ik iets anders dan paracetamol kon krijgen tegen de pijn. De arts wou mij echter zien. Dus gaf ik keurig antwoord op de vragen die er gesteld werden… niet verkouden, niet benauwd, kleur in het gezicht goed, geen koorts etc.
En toen bleek ik toch ook koorts te hebben, De huisarts kon corona niet uitsluiten. Koorts en spierpijn zijn symptomen en zo werd ik donderdagochtend getest. De koorts was inmiddels weg, de pijn niet. Uiteraard moest ik thuis blijven en mocht ik dus niet meer naar school. Dat was toch echt even anders dan dat ik mij bedacht had.
Vrijdag belde ik voor advies over de pijnstillers toch nog eens de huisarts. Gelukkig mocht ik langs komen. De arts schreef andere medicijnen voor en stelde vast dat het vanuit de spier in de rug kwam. Corona werd niet uitgesloten, maar ik moest mij hoe dan ook in ieder geval even een paar dagen hieraan overgeven en rustig aan doen.
Later op de middag kwam gelukkig de negatieve uitslag van de coronatest. Opgelucht dat het dus alleen spierklachten zijn. Op de spier staat jammer genoeg niet geschreven waar de pijn vandaan komt….
En zo zat ik heel anders dan anders bijna het hele weekend en mijn eerste vakantiedag op de bank. Ik keek zelfs mijn eerste serie ooit! Inmiddels is de pijn met medicijnen goed onder controle. Liggen is nog geen pretje dus de nachten zijn kort. Ik begin de dag dus vroeg en dat is gelukkig niet heel anders dan anders.
En ach het hele jaar is al zo anders…. En toch hoop ik dat 2021 heel anders dan 2020 zal zijn!
En anders maken we ook daar weer het beste van!
Ik vlog nog steeds iedere week voor RTV Oost. In de 9e aflevering van de impact van de Tweede golf geef ik een kijkje in de laatste schoolweek van 2020.
Afl-9-De-Impact-van-de-Tweede-Golf-oorlog-en-hoopverlening
