In 2006 kreeg ik dit boek. Zomaar, van mijn vader. Wist mijn vader 16 jaar geleden al wat ik nu weet?
Ik weet namelijk nu dat dit boek bij mij hoort. Het verklaart voor mij de storm in mijn hoofd. En waarom het als het in mijn hoofd regent, ook hard regent en als de zon schijnt, hij ook fel schijnt!
Bij ADHD is er van nature minder dopamine beschikbaar is in de prefrontale cortex. Een deel van de emotieregulatie vindt plaats in deze zelfde prefrontale cortex. Dit betekent dat de regulatie van emoties van nature minder goed gaat. Waardoor het lijkt alsof er geen rem zit op het voelen van een emotie en het uiten van deze emotie.
En dat is precies wat er zich bij mij afspeelt. Ik ken mijn krachten en mijn valkuilen. Het lukt mij meestal om mijn valkuilen te omzeilen door mijn krachten in te zetten.
En toch komen er steeds meer eigenschappen waar ik niet meer omheen kan. Eigenschappen waar ik last van heb. Dingen die ik wel wil veranderen, maar wat mij zelf niet (meer) lukt.
Geen rust vinden, van de ene activiteit naar de andere schieten, mezelf moeilijk kunnen afremmen, niet goed luisteren en overdreven veel praten zijn hier een paar voorbeelden van.
Vorig jaar kreeg ik bij het afscheid van een collega een kaartje met de volgende tekst:
Nicolle, hoe zal ik het zeggen… Je was een eh…. aanwezige collega 🙂 Altijd wat te vertellen, veel humor! Maar ook een goede en professionele collega. Niet-zeiken-maar-doen. En een hele warme juf voor de kinderen. Altijd volle inzet.
Deze oud-collega zag mij precies zoals ik mijzelf zie. Ik weet dat ik hard kan werken, dat is mijn kracht. Maar die eerste zin hakte er bij mij wel even in, want dat is juist wie ik niet wil zijn. Zo zou ik ook graag iets meer kunnen los laten, beter kunnen ontspannen, niet meer over mijn eigen grenzen heen gaan en gewoon soms niks kunnen doen. Maar hoe verander je iets wat al 39 jaar bij jou hoort?
Inderdaad door het goed te onderzoeken en er dan stapje voor stapje mee aan het werk te gaan. En dat heb ik de afgelopen maanden met hulp gedaan en zal ik de komende maanden voortzetten.
Toen de diagnose ADHD daadwerkelijk werd uitgesproken was ik echt niet meer verrast. Het bevestigt en verklaart wel veel. Want niet alle stormen komen om je leven te verstoren, sommige komen om je pad vrij te maken. Dat wist mijn vader in 2006 vast ook al!
ps… ik ging dus naar de huisarts voor proefmedicatie Methylfenidaat (Ritalin). Nu de cardioloog groen licht heeft gegeven zou ik kunnen beginnen. Het ligt hier al klaar… nu nog een goed moment vinden om de eerste stap te zetten en het ook daadwerkelijk uit te proberen.
Wordt vervolgd.
