En dan is het alweer 18 april
en ben ik stiller dan stil
er zijn nu precies 4 maanden voorbij
maar ik voel nog steeds hetzelfde verdriet in mij
het missen kun je soms een plek geven
maar met het verdriet moeten we verder leven
toch denken veel mensen dat het alweer redelijk gewoon is
deze mensen kennen waarschijnlijk geen ongeloofelijk gemis
Aan alles achten we weer mee te doen
maar helemaal niets is meer hetzelfde als toen
Toen… toen ik gewoon stond voor de klas
en geluk eigenlijk heel normaal was
Nu halen we het geluk uit de kleine dingen
een kopje koffie met vrienden.. een liedje met Liv zingen
Ook zijn er erg veel mensen die ons blijven steunen
waar we nu nog steeds om mogen leunen
nog steeds veel bloemen, kaartjes of een lief bericht
dat geeft in moeilijke dagen een gloed op ons gezicht
Ik wil jullie zeggen dank jullie wel
het blijft moeilijk, maar samen redden we het wel
Lieve papa, ik blijf over je dromen, denken en praten
want jij zult, mag, kan en moet mijn gedachten nooit verlaten!!!
ik blijf van je houden zo ontzettend veel
ik hoop dat je het goed vind dat ik dat met de rest van de wereld deel
Je was mijn maatje en blijft dat heel mijn leven
en dat zal ik aan Liv en kleine … meegeven!
Lieve pap, ik mis je!!!
