2 jaar… Ons leven in de prak…
(de foto van de in puin gereden bus die ik hier heel even had staan blijkt nog altijd te confronterend. En omdat niemand heeft gevraagd om deze confrontatie zal ik jullie niet aan het schrikken maken)
Maar vooral al twee jaar niet meer dit…
De één zegt al, de andere nog maar
Het feit blijft, we zijn niet meer bij elkaar
Het gemis blijft er iedere dag
Soms met een traan en soms met een lach
Lieve pap…
Nog altijd blijf ik erin geloven
Dat ik jou ooit zal tegen komen daar boven
Want jou missen doet ontzettend pijn
Ik houd mij vast aan het gevoel dat het ooit voorbij zal zijn…
Nicolle
En nu las ik een weekje pauze in…
En wordt het na de kerst dat ik weer aan een nieuw stukje begin…
Lieve lezers,
ik wens jullie ondanks de kou een warme kerst !
