Na een half jaar maken we de balans op…
Want het is vandaag 18 juni en dat betekent dat het vandaag precies een half jaar geleden is. Al 6 maanden leven we met het gemis en verdriet om papa.
Als ik achterom kijk lijkt het zo ver weg, maar ook zo dichtbij. Ik herinner mij alles als de dag van gisteren, hoor zelfs het portier van de politie auto dicht slaan. Zie ons naar het ziekenhuis in Emmen lopen, bij zijn bed staan en hem ophalen en thuis binnen dragen in zijn kist. Ik zie hoe we thee dronken naast zijn kist, hoe ik met Liv liedjes voor hem zong, hoe we naar de dienst liepen en deze door stonden, hoe we hem weer naar Emmen brachten en hoe we hem zijn laatste zetje gaven. En alles als of het gisteren was. En toch is het zo ver weg, want hoe erg ik mijn best ook doe, papa voelt steeds een stukje verder weg!
Een paar dagen terug vertelde ik mama over de angst die ik als klein meisje had… want wat als papa of mama dood zou gaan. Dan zou ik niet meer verder kunnen leven, dan zou het leven niet door kunnen gaan. Want ik zou echt niet zonder mijn vader of moeder kunnen. Nou worden kleine meisjes groot of in ieder geval volwassen en gebeurd dat waar ik bang voor was alsnog en je gelooft het niet… het leven gaat gewoon door. Nou ja… gewoon? Nee niet gewoon. Want het leven gaat door. Maar kan ik ook zonder papa verder leven? Nee op dit moment niet. Want gewoon verder leven is het niet meer. Een leven vol verdriet en gemis is niet gewoon, een leven zonder papa is niet gewoon.
Het klopt, we worden iedere dag wakker, we leven iedere dag, maar we leven nooit meer "gewoon"!
Het is daardoor moeilijk om vooruit te kijken. We weten nu dat het gemis steeds erger wordt. Hoe erg gaat het dan nog worden? Wanneer wordt het leven weer een beetje leuk? Wanneer kunnen we weer genieten van een dag en hoeven we geluk niet meer alleen uit de kleine dingen te halen?
De periode na Rev zijn geboorte is een lastige voor ons. We hebben niets meer om naar uit te kijken. Wat is ons volgende doel? De zomervakantie? Als iedereen weg is en met hun complete gezin geniet van een welverdiende vakantie? Dat is niet iets om ons op te verheugen. Toch weet ik zeker dat ons weekje weg heel speciaal gaat worden! Want onze eerste vakantie zonder papa wordt een grote confrontatie met de toekomst. Maar deze confrontatie gaan we aan, want samen met mama, Aïsha, Tim, Liv en Rev zijn we sterker dan ooit!