De winterspelen.
Goud, zilver en brons.
Ooit was het leven geweldig voor ons
Toen was mijn leven helemaal goud
Alles voor elkaar en veel mensen waarvan je houdt
Dat goud veranderde vier jaar geleden
Toen is mijn vader de dood in gereden
Met het verdriet en het gemis verdween de glans
Geen enkele medaille had nog kans
Verdriet en gemis doen ontzettend pijn
Ik weet hoe vreselijk het leven kan zijn
Het leven zonder vader maakte mij bang
Niets leek nog echt van belang
Maar heel langzaam is de tijd verstreken
En heb ik af en toe weer naar de medailles gekeken
We zijn door het leven blijven reizen
En durven ook weer te kijken naar de prijzen
Zonder papa lijkt goud voor eeuwig onmogelijk te zijn
Het gemis doet nog altijd niet minder pijn
Toch proberen we samen weer te knallen
Ook wij willen weer in de prijzen vallen
De tijd heeft ons dan ook moeten sterken
We hebben voor deze medaille hard moeten werken
Goud en zilver mag het nog niet zijn
Maar voor nu is brons ook al heel erg fijn
Lieve papa, ik weet dat jij vindt dat ik het verdien
Daarom laat ik trots mijn bronzen medaille aan de hemel zien
Jij blijft de coach in mijn leven
De volgende 4 jaar zal ik met jou in mijn hart naar zilver streven
